Fałszerstwo i kontrfałszerstwo: Wykorzystanie literackiego oszustwa we wczesnochrześcijańskiej polemice

Opinie czytelników

Książka jest naukowym badaniem fałszerstw we wczesnej literaturze chrześcijańskiej, szczególnie w odniesieniu do tekstów przypisywanych apostołom, które w rzeczywistości nie zostały przez nich napisane. Przedstawia szczegółową analizę skierowaną do odbiorców akademickich, pozostając jednocześnie dość przystępną dla poinformowanych niespecjalistów. Niektórzy czytelnicy uznają ją za gęstą i wymagającą, zwłaszcza w porównaniu z bardziej popularnymi pracami Ehrmana.

⬤ Dobrze zbadana i prowokująca do myślenia
⬤ głęboko angażuje się w temat fałszerstw we wczesnej literaturze chrześcijańskiej
⬤ szczegółowe przypisy i bibliografia
⬤ oferuje cenne spostrzeżenia na temat natury autorstwa i wczesnych tekstów chrześcijańskich
⬤ nadaje się jako odniesienie dla naukowców
⬤ autor przedstawia jasne i przekonujące argumenty.

⬤ Nieodpowiednia dla zwykłych czytelników
⬤ uważana za gęstą i trudną do przeczytania bez wcześniejszej znajomości tematu
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za nudną lub zbyt techniczną
⬤ złożoność może stanowić wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych ze starożytnymi tekstami lub terminologią naukową
⬤ poleganie na przypisach do tłumaczeń może frustrować osoby bez znajomości języków oryginalnych.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Forgery and Counterforgery: The Use of Literary Deceit in Early Christian Polemics

Zawartość książki:

Prawdopodobnie najbardziej charakterystyczną cechą literatury wczesnochrześcijańskiej, pisze Bart Ehrman, jest stopień, w jakim została ona sfałszowana. Homilie i Uznania Klemensa; listy Pawła do i od Seneki; Ewangelie Piotra, Tomasza i Filipa; korespondencja Jezusa z Abgarem, listy Piotra i Pawła w Nowym Testamencie - wszystko to fałszerstwa. Aby przytoczyć tylko kilka przykładów.

Forgery and Counterforgery to pierwsze kompleksowe studium wczesnochrześcijańskich pseudoepigrafów, jakie kiedykolwiek powstało w języku angielskim. Ehrman argumentuje w nim, że starożytni krytycy - pogańscy, żydowscy i chrześcijańscy - rozumieli fałszywe roszczenia autorskie jako formę literackiego oszustwa, a zatem fałszerstwa. Ehrman rozważa zakres tego zjawiska, intencje i motywacje starożytnych greckich, rzymskich i żydowskich fałszerzy oraz reakcje na ich pracę po wykryciu. Ocenia również kryteria stosowane przez starożytnych krytyków w celu ujawnienia fałszerstw oraz techniki stosowane przez fałszerzy w celu uniknięcia wykrycia. Mając za tło szersze praktyki starożytnego świata, Ehrman koncentruje się następnie na wczesnochrześcijańskich polemikach, w których różni chrześcijańscy autorzy fałszowali dokumenty, aby nadać swoim ideom pozory autorytetu w literackich bitwach toczonych z poganami, Żydami i, co najważniejsze, między sobą w wewnętrznych sporach dotyczących doktryny i praktyki. W niektórych przypadkach fałszerz kierował swoją pracę przeciwko poglądom znalezionym w innym fałszerstwie, tworząc w ten sposób kontr-fałszerstwo. Ocena polemicznych fałszerstw Ehrmana rozpoczyna się od tych z Nowego Testamentu (z których prawie połowa zawiera fałszywe twierdzenia o autorstwie), aż po Listy Pseudo-Ignacjańskie i Konstytucje Apostolskie pod koniec IV wieku.

Rzucając światło na ważną, ale pomijaną cechę wczesnego świata chrześcijańskiego, Forgery and Counterforgery bada możliwe motywacje oszustów, którzy stworzyli te pisma, sytuując ich praktykę w starożytnych chrześcijańskich dyskursach na temat kłamstwa i oszustwa.