Economy of the Unlost: (czytanie Simonidesa z Keos z Paulem Celanem)

Opinie czytelników

Książka jest dogłębną eksploracją powiązań między poezją a ideami ekonomicznymi, w szczególności skupiając się na dziełach Simonidesa i Celana przez pryzmat teorii Karola Marksa. Unikalne podejście Anne Carson łączy tematy alienacji, negacji i ewolucji języka, ukazując jej naukową głębię i poetycką wrażliwość. Jednak gęsta treść i złożone tematy mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników.

⬤ Błyskotliwe i wnikliwe powiązania między poezją, ekonomią i ideami filozoficznymi.
⬤ Wciągająca eksploracja tematów takich jak alienacja i negacja.
⬤ Głębokie zagłębienie się w prace Simonidesa i Celana, które ujawniają ukryte znaczenia.
⬤ Doskonały styl pisania, który jest zarówno naukowy, jak i poetycki.
⬤ Bogate osobiste spostrzeżenia autora wzbogacają doświadczenie czytelnicze.

⬤ Nie jest to łatwa lektura; gęsty materiał może być dla niektórych wyzwaniem.
⬤ Użycie przez Carsona metafor ekonomicznych może nie trafić do wszystkich czytelników.
⬤ Wspomniane pewne nieporozumienia z interpretacjami autorki, szczególnie w odniesieniu do jej zastosowania teorii Marksa.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Economy of the Unlost: (reading Simonides of Keos with Paul Celan)

Zawartość książki:

Starożytny grecki poeta liryczny Simonides z Keos był pierwszym poetą w tradycji zachodniej, który wziął pieniądze za kompozycję poetycką. Wychodząc od tego punktu wyjścia, Anne Carson rozpoczyna poetycką eksplorację idei poetyckiej ekonomii. Proponuje lekturę niektórych tekstów Simonidesa i zestawia je z pismami współczesnego rumuńskiego poety Paula Celana, Żyda i ocalałego z Holokaustu, którego ekonomia języka jest znana. Zadając takie pytania jak: Co jest tracone, gdy słowa są marnowane? i Kto zyskuje, gdy słowa są oszczędzane? Carson ujawnia uderzające podobieństwa obu poetów.

Zdaniem Carsona Simonidesa i Celana łączy podobna mentalność lub usposobienie wobec świata, języka i pracy poety. Economy of the Unlost zaczyna się od pokazania, jak każdy z dwóch poetów znajduje się w stanie wyobcowania między dwoma światami. W przypadku Simonidesa ekonomia darów Grecji V wieku p.n.e. ustępowała miejsca tej opartej na pieniądzach i towarach, podczas gdy życie Celana obejmowało światy przed i po Holokauście, a on sam, pisząc po niemiecku, odciął się od swojego ojczystego języka. Carson rozważa różne aspekty technik obu poetów, które pozwalają im zmierzyć się z niewidzialnym poprzez widzialny świat. Skupienie się na gatunku epitafium daje wgląd w rodzaje wymiany, jaką poeci przewidują między żywymi i umarłymi. Oceniając wpływ materialnego faktu inskrypcji na kamieniu na kompozycję Simonidesa, Carson sugeruje, że potrzeba zwięzłości wpłynęła na dokładność i klarowność stylu Simonidesa, i proponuje porównanie z zainteresowaniem Celana negatywnym projektem grafiki: obaj poeci, choć na różne sposoby, stosują rodzaj negatywnego tworzenia obrazu, odcinając wszystko, co zbędne. Zestawienie tych dwóch poetów w tej książce oświetla ich różnice - fundamentalną wiarę Simonidesa w moc słowa, ostateczną rozpacz Celana - a także ich podobieństwa.

Stanowi on podatny grunt dla wirtuozerskiego współgrania wiedzy naukowej Carson i jej poetyckiej wrażliwości.