Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
A Two-Colored Brocade: The Imagery of Persian Poetry
Annemarie Schimmel, jeden z największych na świecie autorytetów w dziedzinie literatury perskiej, zapewnia kompleksowe wprowadzenie do skomplikowanego i wysoce wyrafinowanego systemu retoryki i obrazów używanych przez poetów Iranu, Turcji Osmańskiej i muzułmańskich Indii. Pokazuje, że obrazy te były używane i udoskonalane na przestrzeni wieków i odzwierciedlają zmieniające się warunki w świecie muzułmańskim.
Według Schimmel, perska poezja nie dąży do bycia spontaniczną w duchu lub bardzo osobistą w formie. Zamiast tego jest zakorzeniona w konwencjach i zasadach prozodii, rymów i instrumentacji słownej. W idealnej sytuacji każdy wers powinien być jak drogocenny kamień - doskonale uformowany i wieloaspektowy - i przekazywać dynamiczny związek między codzienną rzeczywistością a transcendencją.
Perska poezja, jak wyjaśnia Schimmel, jest bardziej podobna do średniowiecznej poezji europejskiej niż do poezji zachodniej pisanej od czasów romantyzmu. Charakterystyczną formą wiersza jest ghazal - zestaw rymujących się kupletów - który służy jako narzędzie do ukrywania w konwencjonalnych tropach prawdziwych intencji poety.
Ponieważ perska poezja nie jest ani narracyjna, ani dramatyczna w swojej ogólnej formie, jej siła leży w architektonicznym projekcie; każdy precyzyjnie wyrażony obraz jest starannie dopasowany do wzoru powiązanych figur mowy. Schimmel pokazuje, że poezja perska przekształca świat w sieć symboli osadzonych w kulturze islamskiej.
