Ocena:
Książka „PLASTYCZNOŚĆ - jak żyć, używając mózgu” autorstwa Catherine Malabou bada koncepcję plastyczności mózgu, podkreślając jej implikacje dla rozwoju osobistego, uzdrawiania i wzrostu. Malabou krytykuje redukcjonistyczne poglądy w neuronauce, oferując dialektyczne podejście, które obejmuje wymiar estetyczny, etyczny i polityczny. Omawia znaczenie odporności i dynamicznego związku między myślą a procesami naturalnymi. Recenzje różnią się od doceniania jej zniuansowanego filozoficznego podejścia do krytykowania postrzeganego redukcjonizmu i złożoności jej twierdzeń.
Zalety:⬤ Prowokuje do myślenia i stymuluje intelektualnie
⬤ skutecznie integruje neuronaukę z filozofią
⬤ krytykuje redukcjonizm w tradycyjnej neuronauce
⬤ przedstawia przekonującą wizję odporności i kreatywności w rozwoju osobistym
⬤ angażuje się w ważne implikacje etyczne i polityczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst jest złożony, a argumenty trudne do naśladowania
⬤ krytyka redukcjonistycznych twierdzeń
⬤ niektóre stwierdzenia dotyczące neuronów mogą być postrzegane jako mylące lub niejasne
⬤ może nie zapewniać jasnych rozwiązań napięć między materializmem a idealizmem.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
What Should We Do with Our Brain?
Najnowsza neuronauka, zastępując stary model mózgu jako pojedynczego scentralizowanego źródła kontroli, podkreśliła "plastyczność", jakość, dzięki której nasze mózgi rozwijają się i zmieniają w ciągu naszego życia. Nasze mózgi istnieją jako produkty historyczne, rozwijając się w interakcji z samym sobą i z otoczeniem.
Dlatego też istnieje cienka granica między organizacją układu nerwowego a organizacją polityczną i społeczną, która zarówno warunkuje, jak i jest uwarunkowana ludzkim doświadczeniem. Patrząc uważnie na współczesną neuronaukę, trudno nie zauważyć, że nowy sposób mówienia o mózgu odzwierciedla dyskurs zarządzania neoliberalnego kapitalistycznego świata, w którym obecnie żyjemy, z jego mówieniem o decentralizacji, sieciach i elastyczności. Świadomie lub nieświadomie, nauka nie może nie odzwierciedlać świata, w którym ma miejsce.
W neoliberalnym świecie "plastyczność" może być utożsamiana z "elastycznością" - terminem, który stał się modnym słowem w ekonomii i teorii zarządzania. Plastyczny mózg reprezentowałby zatem tylko inny styl władzy, który, choć mniej scentralizowany, nadal jest środkiem kontroli.
W tej książce Catherine Malabou rozwija drugie, bardziej radykalne znaczenie plastyczności. Plastyczność nie tylko pozwala naszym mózgom dostosować się do istniejących okoliczności, ale także otwiera margines swobody do interwencji, do zmiany tych właśnie okoliczności. Takie rozumienie otwiera nowy, transformacyjny aspekt neuronauki.
Nalegając na tę bliskość między neuronaukami a naukami społecznymi, Malabou stosuje do mózgu dobrze znaną frazę Marksa o historii: ludzie tworzą własne mózgi, ale o tym nie wiedzą. Ta książka jest wezwaniem do takiej wiedzy.
