Blood Bond: Paranormalny romans dla zmiennokształtnych

Opinie czytelników

Blood Bond to energiczne i satysfakcjonujące zakończenie trylogii Underground Heat autorstwa Ann Gimpel, łączące elementy wiedzy o zmiennokształtnych, romansu i akcji. Czytelnicy zostali wciągnięci w dobrze skonstruowaną narrację, która łączy dramatyczną walkę o przetrwanie z opresyjnymi siłami, jednocześnie badając głębokie więzi między bohaterami, zwłaszcza Johannesem i Darią.

Czytelnicy chwalili książkę za to, że jest pełna akcji, angażująca emocjonalnie i wypełniona romansem. Postacie są dobrze rozwinięte, a świat opisywany jest jako wciągający i pomysłowy. Połączenie gorącego romansu, ekscytującej akcji i nadrzędnego tematu dobra kontra zła rezonowało z wieloma, sprawiając, że czytelnikom trudno było odłożyć książkę. Finał jest uważany za satysfakcjonujące zakończenie ukochanej serii.

Niektórzy czytelnicy wyrazili smutek, że seria dobiegła końca, czując, że wciąż istnieje potencjał na kolejne historie w tym świecie. Kilku z nich wspomniało, że książka może ucierpieć, jeśli będzie czytana poza kolejnością, ponieważ fabuła kontynuuje wątki z poprzednich tomów. Dodatkowo, w książce pojawiają się sceny erotyczne, które mogą nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Blood Bond: Shifter Paranormal Romance

Zawartość książki:

Johannes, szef ochrony podziemia shifterów, ma pełne ręce roboty. Kiedy Max, przywódca podziemia, zostaje prawie zabity przez snajpera, Johannes łamie kardynalną zasadę, aby uratować swojego przyjaciela i dokonuje odkrycia o sobie, które zmienia wszystko.

Daria była uzdrowicielką w takim czy innym charakterze od setek lat, ale masowa rzeź mająca na celu wymazanie jej krewnych jest czymś nowym. Wezwana do rezydencji gubernatora po postrzeleniu Maxa, znajduje go tarzającego się w rzece własnej krwi. Według prawa powinien być martwy. Pyta Johannesa, ale on uparcie milczy - po tym, jak powiedział jej jawne kłamstwo.

Gdyby Johannes nie był tak powalająco wspaniały, a ona nie byłaby tak wyczerpana, Daria odeszłaby po leczeniu Maxa. Zamiast tego Johannes namawia ją do pozostania, a następnie każe jej pracować dla podziemia. Jako szef ochrony ma prawo dowodzić personelem. Daria jest rozdarta. Johannes jest najbardziej pociągającym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek spotkała, ale jest też arogancki. Problem potęguje fakt, że jej kot uważa go za swojego partnera. Po tym, jak się nad nią znęca, nie dba o nic poza ucieczką jak najdalej od niego, ale ucieczka nie jest możliwa.

Seria śmiertelnych ataków rzuca Darię na drogę Johannesa - i zatrzymuje ją tam. Rozpaczliwie go do niej pociąga, ale cokolwiek poza seksem z jakąkolwiek kobietą nie jest częścią jego życiowego planu. Jego kot twierdzi, że jest ich partnerką, ale to nie zmienia faktu, że Johannes stanowczo odmawia rozważenia czegokolwiek, co mogłoby przerodzić się w miłość. Ma swoje powody. Dobrze mu służyły i nie widzi powodu, by je teraz zmieniać.