Będąc jeszcze

Opinie czytelników

Recenzje książki „Being Still” autorstwa Jeana-Yvesa Leloupa podkreślają, że jest to wartościowa i wnikliwa eksploracja chrześcijańskiej tradycji mistycznej, w szczególności skupiająca się na kontemplacyjnych praktykach modlitewnych, takich jak hezychazm. Wielu czytelników docenia wyjątkowe spostrzeżenia Leloupa i głębokie tematy ciszy i więzi z Bogiem, które przedstawia książka. Jednak kilka krytycznych uwag wskazuje na liczne błędy typograficzne i kwestie związane z prezentacją książki, a niektórzy recenzenci uważają ją za zagmatwaną lub niezgodną z ich oczekiwaniami wobec książki o bezruchu.

Cenne spostrzeżenia na temat chrześcijańskiej modlitwy i mistycyzmu, skupienie się na połączeniu z Bogiem, zachęca do bezruchu i kontemplacji, bogate w mądrość i inspirację, wciągający styl pisania i tworzy silne fundamentalne zrozumienie tradycji hezychastów.

Zgłoszono liczne błędy typograficzne, pewne zamieszanie dotyczące treści książki, która nie dotyczy wyłącznie bezruchu, oraz obawy dotyczące tego, że autor nie jest prawosławnym teologiem.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Being Still

Zawartość książki:

Przez ponad piętnaście stuleci chrześcijaństwo kultywowało bogate i zróżnicowane nauczanie na temat praktyki bezruchu i wewnętrznego spokoju. Tutaj możemy znaleźć odpowiedzi na współczesną psychologiczną walkę o wewnętrzny spokój.

W świeżej i wciągającej lekturze tej kontemplacyjnej ścieżki Jean-Yves Leloup bada pisma wielu duchowych mistrzów z różnych stuleci, w szczególności Ojców Pustyni, mnicha Ewagriusza z IV wieku, św. Jana Kasjana i anonimowego XIX-wiecznego autora Drogi pielgrzyma.

Jana Kasjana i anonimowego XIX-wiecznego autora Drogi Pielgrzyma. Czerpiąc z doświadczeń klasztorów na Synaju i Górze Athos, przedstawiamy jasną i praktyczną prezentację duchowej sztuki sztuki: bezruchu w obliczu wewnętrznego bólu i zamieszania.

Te duchowe bogactwa, udoskonalone i rozwinięte przez tradycję prawosławną w chrześcijaństwie, można również rozpoznać w nauczaniu i praktyce buddyzmu, hinduizmu i islamskiego sufizmu.

Fundamentalną prawdę jednej tradycji można znaleźć w jej własnych formach i niuansach w innych. Nie umniejszając wyjątkowej wartości tego hezychastycznego sposobu modlitwy, najbardziej rozwinięte duchowe tradycje ludzkości potwierdzają go jako jedną z wielkich form, poprzez które ludzkość dociera do nieskończonej Rzeczywistości.