Autobiografia byłego kolorowego mężczyzny

Opinie czytelników

Recenzje autobiografii i prac Jamesa Weldona Johnsona podkreślają mieszankę podziwu dla jego pisarstwa i wglądu w tożsamość rasową, a także krytykę niektórych wyborów narracyjnych i zakończenia. Wielu recenzentów uznało treść za pouczającą i istotną dla współczesnych dyskusji na temat rasy, podczas gdy inni zmagali się z ostatecznymi wyborami bohatera dotyczącymi tożsamości rasowej.

Czytelnicy chwalili książkę za pięknie wykonaną prozę, bogaty kontekst historyczny, szczerą eksplorację tożsamości rasowej i głębię refleksji Johnsona na temat społeczeństwa. W wielu recenzjach uznano ją za niezbędną lekturę, która zapewnia dogłębne spojrzenie na złożoność rasy w Ameryce, z fascynującym stylem narracji.

Niektórzy recenzenci zauważyli, że książka może czasami wydawać się rozwlekła i wyrazili rozczarowanie decyzją głównego bohatera o „podaniu się” za białego, czując, że podkopuje to potencjał bogatszej eksploracji w zakończeniu narracji. Wspomniano również o niepokojących treściach, które mogą stanowić wyzwanie dla czytelników.

(na podstawie 190 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Autobiography of an Ex-Coloured Man

Zawartość książki:

Trzymająca w napięciu powieść Jamesa Weldona Johnsona to kamień milowy w historii czarnej literatury i, ponad osiemdziesiąt lat po jej oryginalnej anonimowej publikacji, klasyka amerykańskiej beletrystyki.

Jako pierwszy fikcyjny pamiętnik napisany przez czarnoskórego, Autobiografia byłego kolorowego człowieka wywarła wpływ na pokolenie pisarzy podczas renesansu w Harlemie i posłużyła jako wymowna inspiracja dla Zory Neale Hurston, Ralpha Ellisona i Richarda Wrighta. W latach 20. i później dała również białym czytelnikom zaskakujące nowe spojrzenie na ich własną kulturę, ujawniając wielu osobom podwójny standard tożsamości rasowej narzucony czarnym Amerykanom.

Powieść, której narratorem jest mulat, którego jasna skóra pozwala mu uchodzić za białego, opisuje pielgrzymkę przez amerykańskie linie kolorystyczne na przełomie wieków - od czarnego college'u w Jacksonville po elitarny nowojorski klub nocny, od wiejskiego Południa po białe przedmieścia na północnym wschodzie. To potężne, pozbawione sentymentów badanie rasy w Ameryce, hymn na cześć udręki związanej z kształtowaniem tożsamości w narodzie mającym obsesję na punkcie koloru. I, jak zauważyła Arna Bontemps kilkadziesiąt lat temu, przedstawione tu problemy artysty wydają się tak współczesne, jakby książka została napisana w tym roku.