Autobiografia byłego kolorowego mężczyzny

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają autobiograficzną twórczość Jamesa Weldona Johnsona, w szczególności omawiając jego doświadczenia jako Afroamerykanina na początku XX wieku, badając tematy rasy, tożsamości i wyzwań społecznych. Wielu czytelników docenia głębię i poetycką jakość pisarstwa Johnsona, jednocześnie zastanawiając się nad jego znaczeniem dla współczesnych kwestii dotyczących rasy.

⬤ Doskonały styl pisania, który łączy w sobie elokwencję i erudycję.
⬤ Zapewnia głęboki wgląd w rasę i tożsamość na początku XX wieku w Ameryce.
⬤ Wciągająca narracja, która przeplata osobiste i społeczne zmagania.
⬤ Oferuje kontekst historyczny i podważa powszechne stereotypy.
⬤ Prowokuje do myślenia i zachęca do dyskusji na temat rasy i tożsamości kulturowej.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali część książki za rozwlekłą i zbyt szczegółową.
⬤ Zakończenie rozczarowało niektórych, którzy uznali, że podważyło ono podróż głównego bohatera.
⬤ Kilka recenzji wspomina o niepokoju wywołanym treścią odzwierciedlającą bolesne realia historyczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy kwestionowali klasyfikację książki jako autobiograficznej ze względu na jej fikcyjne elementy.

(na podstawie 190 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Autobiography of an Ex-Colored Man

Zawartość książki:

James Weldon Johnson (1871-1938), jeden z najwybitniejszych Afroamerykanów swoich czasów, był odnoszącym sukcesy prawnikiem, pedagogiem, reformatorem społecznym, autorem piosenek i krytykiem. Trwałą sławę zyskał jednak jako poeta i powieściopisarz.

Autobiografia byłego kolorowego człowieka (The Autobiography of an Ex-Colored Man) to jedno z jego najsłynniejszych dzieł, które pod wieloma względami przypomina niezwykłe życie samego Johnsona. Opublikowana po raz pierwszy w 1912 roku powieść opisuje, za pośrednictwem anonimowego narratora, wydarzenia z życia Amerykanina o mieszanym pochodzeniu etnicznym, którego wyjątkowe zdolności i niejednoznaczny wygląd pozwalają mu na niezwykłą mobilność społeczną - z wiejskiego Południa na miejską Północ i ostatecznie do Europy.

To pionierskie dzieło, będące radykalnym odejściem od wcześniejszych książek czarnoskórych autorów, nie tylko bada psychologiczne aspekty udawania białego, ale także analizuje amerykański system kastowy i klasowy. Ludzki dramat jest potężny i odkrywczy - od uporczywych walk narratora z osobistymi demonami po jego obserwacje z pierwszej ręki linczu na Południu i mieszania się ras w nowojorskiej atmosferze bohemy na przełomie wieków.

Rewolucyjna jak na swoje czasy, Autobiografia pozostaje zarówno niezrównanym przykładem czarnej ekspresji, jak i ważnym wkładem w literaturę amerykańską.