Autobiografia byłego kolorowego mężczyzny

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „The Autobiography of an Ex-Colored Man” jest prowokującym do myślenia i wciągającym dziełem fikcji historycznej autorstwa Jamesa Weldona Johnsona. Pomimo tego, że jest fikcyjna, jest chwalona za autentyczną eksplorację rasy i tożsamości na początku XX wieku. Doświadczenia głównego bohatera rezonują ze współczesnymi kwestiami, zapewniając głęboki wgląd w zmagania z udawaniem białego i złożonością tożsamości rasowej. Narracja jest postrzegana jako wciągająca, choć niektórzy uważają ją za trudną ze względu na archaiczny język i strukturę.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i zapewnia unikalne spojrzenie na relacje rasowe. Czytelnicy doceniają połączenie fikcji i historycznej autentyczności, a wielu uważa ją za łatwą do odczytania i wciągającą. Oferuje cenny wgląd w doświadczenia osób mieszanej rasy oraz społeczne krajobrazy Ameryki i Europy w tamtych czasach. Recenzenci polecają ją ze względu na jej emocjonalną głębię i prowokowanie do myślenia o bieżących kwestiach rasowych.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za trudną do zrozumienia, wymieniając skomplikowany język i rozwlekłą narrację jako potencjalne wady. Anonimowe charakterystyki mogą utrudniać nawiązanie głębszej więzi z bohaterami, a także odnotowano różne opinie na temat perspektywy narracji i działań postaci. Tempo zostało opisane jako powolne przez niektórych recenzentów, co może utrudniać zaangażowanie innym.

(na podstawie 123 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Autobiography of an Ex-Colored Man

Zawartość książki:

Emocjonalnie trzymająca w napięciu powieść Jamesa Weldona Johnsona to kamień milowy w historii czarnej literatury i, ponad osiemdziesiąt lat po jej oryginalnej anonimowej publikacji, klasyka amerykańskiej beletrystyki. Jako pierwszy fikcyjny pamiętnik napisany przez czarnoskórą osobę, Autobiografia byłego kolorowego człowieka wywarła wpływ na pokolenie pisarzy podczas renesansu w Harlemie i posłużyła jako wymowna inspiracja dla Zory Neale Hurston, Ralpha Ellisona i Richarda Wrighta.

W latach 20. i później dała również białym czytelnikom zaskakujące nowe spojrzenie na ich własną kulturę, ujawniając wielu osobom podwójny standard tożsamości rasowej narzucony czarnym Amerykanom. Powieść, której narratorem jest mulat, którego jasna skóra pozwala mu „uchodzić” za białego, opisuje pielgrzymkę przez amerykańskie linie kolorystyczne na przełomie wieków - od czarnego college'u w Jacksonville po elitarny nowojorski klub nocny, od wiejskiego Południa po białe przedmieścia na północnym wschodzie.

To potężne, pozbawione sentymentów badanie rasy w Ameryce, hymn na cześć udręki związanej z kształtowaniem tożsamości w narodzie mającym obsesję na punkcie koloru. I, jak dekady temu zauważyła Arna Bontemps, „problemy artysty (przedstawione tutaj) wydają się tak współczesne, jakby książka została napisana w tym roku”.