Assommoir

Opinie czytelników

Recenzje „L'Assommoir” Emile'a Zoli podkreślają jego mocny obraz zmagań biedoty w XIX-wiecznym Paryżu, chwaląc jego realistyczny portret i emocjonalną głębię. Wielu czytelników jest jednak sfrustrowanych słabym tłumaczeniem i problemami z formatowaniem, które utrudniają im czytanie.

** Bardzo realistyczny portret życia klasy robotniczej w XIX-wiecznym Paryżu. ** Książka jest łatwa w czytaniu i wciągająca, z żywymi scenami i emocjonalną głębią. ** Wspaniałe odzwierciedlenie realiów społecznych tamtych czasów. ** Wpływ na literaturę i film, pokazujący mistrzostwo Zoli. ** Znakomite tłumaczenie, które czyni literaturę Zoli przystępną.

** Niektóre tłumaczenia są niskiej jakości, co wpływa na zrozumienie i czytelność. ** Problemy z formatowaniem w wydaniach Kindle, takie jak małe rozmiary czcionki. ** Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbyt ponurą i obciążającą emocjonalnie. ** Myląca okładka lub tytuł sugerujący powiązania z innymi dziełami Zoli, których nie ma.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Assommoir

Zawartość książki:

„w tym życiu, nawet jeśli nie prosisz o wiele, to i tak dostajesz wszystko!”. '

W podupadłej dzielnicy Paryża Gervaise Macquart z trudem zarabia na życie i utrzymanie rodziny. Zarabia marne grosze piorąc brudne ubrania innych ludzi w lokalnej pralni i marzy o własnej pralni. Jednak aby rozpocząć działalność, musi zaciągnąć dług, a jej nieudolny mąż nie może oprzeć się pokusie Assommoir, lokalnego baru, który zaopatruje wszystkich pracujących mężczyzn w tanie alkohole i absynt. W miarę jak jej kłopoty finansowe rosną, życie Gervaise zaczyna wymykać się spod kontroli, a ona sama zostaje uwięziona w błędnej sieci niedostatku i zaniedbania.

Assommoir to kluczowa powieść w serii Rougon-Macquartowie Zoli. Obnaża w niej straszliwą biedę paryskiej podklasy, żyjącej w przeludnionych kamienicach, uzależnionej od alkoholu, świata nędzy i przypadkowej przemocy. Zawiera jedne z najmocniejszych i najbardziej graficznych tekstów Zoli, niezapomniane portrety jednostek i ich otoczenia oraz cienką granicę między szacunkiem do samego siebie a ruiną.