Armie pierwszej wojny karlistowskiej 1833-39

Opinie czytelników

Książka „Armies of the First Carlist War 1833-39” autorstwa Gabriele Esposito zawiera zwięzły przegląd pierwszej wojny karlistowskiej, koncentrując się na jednostkach wojskowych i ich mundurach, uzupełniony ilustracjami Giuseppe Ravy. Podczas gdy książka jest doceniana za swoją wizualną zawartość, jej historyczna głębia i oryginalność są kwestionowane przez niektórych recenzentów.

Ilustracje mundurów są podkreślane jako najlepsza część książki. Zapewnia ona solidne podsumowanie konfliktu i zawiera szczegółowe informacje na temat brytyjskiego i francuskiego udziału wojskowego. Grafika jest chwalona za kolorowe plansze i atrakcyjność wizualną.

Niektórzy recenzenci stwierdzili, że tekstowi brakuje głębi i kontekstu historycznego, zwłaszcza dla czytelników niezaznajomionych z sytuacją polityczną w Hiszpanii w tamtym czasie. Pojawiają się skargi dotyczące oryginalności treści i jakości grafiki, z oskarżeniami, że autor przetwarza informacje z innych źródeł, nie oferując nowych spostrzeżeń.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Armies of the First Carlist War 1833-39

Zawartość książki:

Pierwsza wojna karlistowska wybuchła po śmierci króla Ferdynanda VII, przywróconego na tron pod koniec wojny półwyspowej dzięki zwycięstwu Wellingtona. O koronę ubiegała się zarówno jego córka Izabela, wspierana przez partię liberalną, jak i jego brat Don Carlos, stojący na czele północnych ultrakonserwatystów skupionych w prowincjach baskijskich i Nawarze.

Liberałowie lub „Cristinos” byli wspierani przez 10-tysięczną brytyjską legię ochotników dowodzoną przez byłego doradcę Wellingtona, a także brytyjską marynarkę królewską, portugalską dywizję i francuską Legię Cudzoziemską. Ponieważ obie armie wciąż używały napoleońskiej broni i taktyki, wczesne zwycięstwa odniósł baskijski generał Zumalacarregui. Po jego śmierci w 1835 r.

nastąpiła seria kampanii, w których walczyły konwencjonalne armie konne, piesze i artyleryjskie, wspierane przez wielu nieregularnych żołnierzy i partyzantów. Ta fascynująca, mało znana, wielonarodowa kampania stanowi fascynujące postscriptum do wojny na Półwyspie Apenińskim w latach 1808-14, a jej mundury stanowią barwny i zróżnicowany spektakl.