Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają, że książka Mahmooda Mamdaniego jest głęboko wnikliwą i wszechstronną analizą tożsamości politycznych, kolonializmu i konsekwencji historycznych niesprawiedliwości, podkreślając potrzebę uhistorycznienia tożsamości, a nie jej mitologizacji. Wielu recenzentów docenia przejrzystość pisarstwa Mamdaniego i dogłębność badań przedstawionych w książce, a także jej znaczenie dla współczesnych kwestii geopolitycznych. Istnieje jednak drobna skarga dotycząca stanu jednego zakupionego egzemplarza.
Zalety:⬤ Wszechstronna i wnikliwa analiza tożsamości politycznych i kolonializmu.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania.
⬤ Odpowiednie studia przypadków, w tym amerykańscy Indianie, Holokaust, apartheid w RPA i bieżące kwestie geopolityczne.
⬤ Zachęca czytelników do zrozumienia historycznego kontekstu tożsamości i implikacji dla współczesnych narodów.
⬤ Chwalona za dogłębność badań i wezwanie do alternatywnych metod radzenia sobie z historyczną niesprawiedliwością.
Wady:Jeden z recenzentów zgłosił otrzymanie książki w złym stanie, z podartymi stronami i plamami.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Neither Settler Nor Native: The Making and Unmaking of Permanent Minorities
Zawartość książki:
Książka ta, radykalnie argumentując, że państwo narodowe narodziło się z kolonializmu, wzywa nas do ponownego przemyślenia przemocy politycznej i ponownego wyobrażenia sobie wspólnoty politycznej poza większościami i mniejszościami.
W tej genealogii politycznej nowoczesności Mahmood Mamdani argumentuje, że państwo narodowe i państwo kolonialne stworzyły się nawzajem. W każdym przypadku na całym świecie - od Nowego Świata po Afrykę Południową, od Izraela po Niemcy i Sudan - państwo kolonialne i państwo narodowe były wzajemnie konstruowane poprzez upolitycznienie religijnej lub etnicznej większości kosztem równie wytworzonej mniejszości.
Model ten wyłonił się w Ameryce Północnej, gdzie ludobójstwo i internowanie w rezerwatach stworzyło zarówno stałą podklasę tubylców, jak i fizyczną i ideologiczną przestrzeń, w której nowe tożsamości imigrantów krystalizowały się jako naród osadników. W Europie szablon ten został wykorzystany przez nazistów do rozwiązania kwestii żydowskiej, a po upadku III Rzeszy przez aliantów do ponownego wytyczenia granic państw narodowych Europy Wschodniej, oczyszczając je z mniejszości. Po Norymberdze szablon ten został wykorzystany do zachowania idei Żydów jako odrębnego narodu. Ustanawiając Izrael poprzez mniejszość palestyńskich Arabów, syjonistyczni osadnicy poszli za przykładem Ameryki Północnej. Rezultatem był kolejny cykl przemocy.
Ani osadnicy, ani tubylcy nie oferują wizji zatrzymania tego historycznego procesu. Mamdani odrzuca „kryminalne” rozwiązanie podjęte w Norymberdze, które pociągnęło do odpowiedzialności poszczególnych sprawców, nie kwestionując nazizmu jako projektu politycznego, a tym samym przemocy samego państwa narodowego. Zamiast tego przemoc polityczna wymaga rozwiązań politycznych: nie sprawiedliwości karnej dla sprawców, ale ponownego przemyślenia wspólnoty politycznej dla wszystkich ocalałych - ofiar, sprawców, osób postronnych, beneficjentów - w oparciu o wspólne miejsce zamieszkania i zobowiązanie do budowania wspólnej przyszłości bez trwałych tożsamości politycznych osadników i tubylców. Mamdani wskazuje na walkę przeciwko apartheidowi w RPA jako niedokończony projekt, dążący do państwa bez narodu.
