Ocena:
Autobiografia Gabriela Garcii Marqueza, „Living to Tell the Tale”, jest kroniką jego wczesnego życia i oferuje wgląd w jego literackie wpływy. Wspomnienia łączą osobiste narracje z kontekstem historycznym, dzięki czemu są zarówno wciągającą, jak i refleksyjną lekturą. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że druga połowa książki jest chaotyczna i powtarzalna.
Zalety:⬤ Porywająca opowieść, którą czyta się jak powieść.
⬤ Bogate szczegóły dotyczące jego rodziny i wychowania, zapewniające kontekst dla jego dzieł literackich.
⬤ Mistrzowski styl pisania, który utrzymuje rytm i pasję charakterystyczną dla beletrystyki Marqueza.
⬤ Fascynujące anegdoty i postacie, ukazujące wpływ jego dzieciństwa i rodziny na jego pisarstwo.
⬤ Wysoko oceniane tłumaczenie Edith Grossman.
⬤ Druga połowa książki wydaje się chaotyczna i mniej wciągająca niż pierwsza.
⬤ Niektóre rozdziały są zagmatwane przez zbyt wiele postaci o mylących imionach, co może być przytłaczające.
⬤ Krytycy wspominają o braku głębi w niektórych obszarach jego życia, zwłaszcza w jego raportowaniu i późniejszym życiu osobistym.
⬤ Powtarzające się historie i zwroty zaburzają ogólny tok narracji.
⬤ Nagłe zakończenie pamiętnika pozostawia czytelników pragnących więcej, zwłaszcza że jest to część trylogii.
(na podstawie 89 opinii czytelników)
Living to Tell the Tale
Żaden pisarz swoich czasów nie wywierał tak magicznego uroku jak Gabriel Garc a M rquez. W tej długo oczekiwanej autobiografii wielki laureat Nagrody Nobla opowiada historię swojego życia od narodzin w 1927 roku do momentu, w którym w latach pięćdziesiątych oświadczył się swojej żonie.
Rezultat jest tak spektakularny, jak jego najlepsza fikcja. Oto migocząca ewokacja domu z dzieciństwa Garc a M rqueza w Aracataca, która stała się podstawą fikcyjnego Macondo. Oto członkowie jego ekscentrycznej rodziny.
Oto siły, które zmieniły go w pisarza. Ciepła, odkrywcza, obfitująca w obrazy tak żywe, że wydaje się, iż sami je pamiętamy, Living to Tell the Tale jest dziełem zaczarowanym.
