Ojos de Perro Azul / Oczy niebieskiego psa

Opinie czytelników

Zbiór „Ojos de Perro Azul” prezentuje wczesne opowiadania Gabriela Garcii Marqueza, które podkreślają jego ewolucję jako pisarza. Opowiadania są opisywane jako wciągające i pomysłowe, choć może im brakować humoru obecnego w jego późniejszych dziełach. Książka jest bardzo chwalona za jakość i terminowość. Niektórzy czytelnicy uważają, że narracje są nieco ponure i trudne, szczególnie dla osób niezaznajomionych ze stylem Marqueza. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zalecana lektura dla fanów jego twórczości.

Wysokiej jakości pisarstwo, wciągające i pomysłowe historie, łatwe w czytaniu, pięknie przedstawione, terminowe dostawy i cenny wgląd historyczny we wczesną karierę Marqueza.

Niektóre historie są ponure i pozbawione humoru, mogą być trudne dla czytelników niezaznajomionych ze stylem Marqueza i czasami mogą wydawać się niespójne.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ojos de Perro Azul / Eyes of a Blue Dog

Zawartość książki:

Te wczesne opowiadania Gabriela Garcii Marqueza zostały napisane i opublikowane w latach 1947-1955, chociaż jako książka, Niebieskie oczy psa pojawią się dopiero w 1974 roku, do tego czasu pisarz opublikował już dwie inne książki z opowiadaniami i cztery powieści, z których ostatnia, Sto lat samotności, przyniosła mu pierwszy wielki międzynarodowy sukces.

Książka ta zawiera jego pierwsze słynne opowiadanie, Monolog Isabel oglądającej deszcz w Macondo, scenerii jego późniejszych dzieł. Postać Isabel pojawi się ponownie w jego pierwszej powieści, a motyw deszczu padającego bez końca, w jego osobistej wersji uniwersalnego potopu, zostanie płynnie i elastycznie zintegrowany ze Stu latami samotności.

To opowiadanie, zawarte we wszystkich antologiach opowiadań latynoamerykańskich naszych czasów, było pierwszym kamieniem gigantycznej budowli, równie wyimaginowanej, co rzeczywistej, która ostatecznie stworzy najpotężniejszą przestrzeń literacką w literaturze uniwersalnej naszych czasów: Macondo”.