Zniszczenie rozumu

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają spolaryzowane opinie na temat „Zniszczenia rozumu” Lukácsa. Podczas gdy niektórzy chwalą książkę jako cenne źródło konfrontacji ze współczesnym irracjonalizmem, inni krytykują ją za to, że jest słabo napisana i brakuje jej głębi. Krytyka historycznych postaci w filozofii jest postrzegana przez niektórych recenzentów jako jednowymiarowa i pozbawiona niuansów, podczas gdy wstęp autorstwa Enzo Traverso otrzymuje wysokie pochwały za swoją jakość.

⬤ Zapewnia ogromne źródło informacji na temat irracjonalistycznych idei we współczesnej myśli, w szczególności krytyki postmodernizmu.
⬤ Wprowadzenie autorstwa Enzo Traverso jest bardzo szanowane i ustanawia przemyślany kontekst dla książki.
⬤ Styl pisania Lukácsa jest opisywany jako przejrzysty i przekonujący, czyniąc złożone idee przystępnymi.
⬤ Książka jest uważana za klasyczną i ważną dla tych, którzy studiują Lukácsa i filozofię XX wieku.

⬤ Główna krytyka Heideggera obejmuje tylko 24 strony z 850, pozostawiając większość treści niezadowalającą.
⬤ Opisywana jako słabo skonstruowana polemika, pozbawiona głębi i zbyt uproszczona w swojej krytyce wybitnych filozofów, takich jak Weber i Nietzsche.
⬤ Niektórzy recenzenci twierdzą, że jest to próba załatwienia osobistych porachunków, a nie wniesienia znaczącego wkładu do dyskursu filozoficznego.
⬤ Książka została odrzucona jako słabsze dzieło Lukácsa, szczególnie w porównaniu z jego wcześniejszymi, bardziej wpływowymi pismami.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Destruction of Reason

Zawartość książki:

Klasyczne i kontrowersyjne dzieło zachodniego marksizmu autorstwa znanego teoretyka polityki.

Klasyk zachodniego marksizmu, The Destruction of Reason (Zniszczenie rozumu) to wnikliwa krytyka niemieckiej filozofii po Marksie i roli, jaką odegrała ona w powstaniu narodowego socjalizmu. Pierwotnie opublikowana w 1952 roku, książka ta jest trwałą i szczegółową polemiką z postheglowską niemiecką filozofią i socjologią od Kierkegaarda do Heideggera. The Destruction of Reason jest bezlitosna w swoim twierdzeniu, że tradycja postheglowska przygotowała grunt dla myśli faszystowskiej. Głównymi winowajcami są Friedrich Nietzsche i Martin Heidegger, których oskarża się z kolei o wprowadzenie irracjonalizmu do myśli społecznej i filozoficznej, wyraźny antagonizm wobec idei postępu w historii, arystokratyczny pogląd na "masy", a w konsekwencji wrogość wobec socjalizmu, który w swoich klasycznych przejawach jest ruchem na rzecz demokracji ludowej - w szczególności, ale nie wyłącznie, wywłaszczenia większości własności prywatnej w zakresie produkcji materialnej.

The Destruction of Reason pozostaje jedną z najbardziej kontrowersyjnych, aczkolwiek mało czytanych, książek Luk csa. To nowe wydanie, zawierające historyczne wprowadzenie autorstwa Petera E. Gordona, sprawi, że ten klasyk wreszcie powróci do druku.