Ocena:
„Zero At The Bone” Christiana Wimana to wymagająca, ale pięknie napisana eksploracja wiary, cierpienia i ludzkiego doświadczenia poprzez połączenie poezji i esejów. Czytelnicy doceniają głębokie refleksje i emocjonalny ciężar tej pracy, choć wielu uważa ją za wymagającą i czasami niejasną.
Zalety:⬤ Pięknie wykonana proza, która jest poetycka i potężna.
⬤ Prowokuje do głębokich przemyśleń na tematy duchowe i egzystencjalne.
⬤ Bogate słownictwo i stymulujące koncepcje, które zachęcają do refleksji.
⬤ Mieszanka badań naukowych i osobistych wspomnień, która oferuje emocjonalną głębię.
⬤ Przedstawia i omawia innych poetów i dzieła literackie.
⬤ Trudna i gęsta, wymagająca wielokrotnego czytania ze zrozumieniem.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają treść za przygnębiającą lub zbyt trudną.
⬤ Brak przystępności dla osób bez wykształcenia filozoficznego lub teologicznego.
⬤ Niektóre recenzje wspominają o braku jasnych odpowiedzi, co może frustrować czytelników szukających pocieszenia.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Zero at the Bone: Fifty Entries Against Despair
Christian Wiman splata poezję, wspomnienia i krytykę, tworząc inspirujące, definiujące karierę dzieło.
Niewielu współczesnych pisarzy zadaje pytania o wiarę, moralność i Boga, które zadaje Christian Wiman, a jeszcze mniej - być może żaden - nie robi tego z taką pilnością i elokwencją. Wiman, wielokrotnie nagradzany poeta i autor książki "My Bright Abyss" ("Moja jasna otchłań"), przedstawia ruch swojego umysłu na stronie w tym przełomowym dziele, będącym niepodzielną mieszanką poezji, krytyki, teologii i przejmujących wspomnień. Jak napisała Marilynne Robinson, "(Wiman) poezja i jego stypendium mają oczyszczającą pilność, która jest rzadkością na tym świecie.... Pozwala mu to mówić nowe rzeczy w ponadczasowym języku, tak że zaskoczenie czytelnika i zgoda są jednym i tym samym".
Zero at the Bone zaczyna się od zaabsorbowania Wimana rozpaczą, a poprzez pięćdziesiąt krótkich utworów odkrywa jej uwodzicielski urok. Książka jest wypełniona poezją i prozą pisarzy, którzy zamieszkują myśli Wimana, a głosy Wallace'a Stevensa, Lucille Clifton, Emily Dickinson i innych dołączają do jego własnych. Sercem książki i Wimana jest jednak jego rodzina - jego małe dzieci (które zadają własne bezcenne pytania, takie jak "Dlaczego jesteś poetą? To znaczy dlaczego? "), jego żona i ci, z którymi dorastał w zachodnim Teksasie. Wiman jest rzadkim myślicielem, który podejmuje płaszcz naszych największych mistyków i robi to z uczciwą, głęboką i współczesną wrażliwością. Zero at the Bone jest objawieniem.
