Trzymał radykalne światło: Sztuka wiary, wiara sztuki

Opinie czytelników

He Held Radical Light autorstwa Christiana Wimana to głęboka eksploracja przecięć sztuki, wiary i śmiertelności, charakteryzująca się introspektywną prozą i mieszanką osobistych anegdot. Książka jest ceniona za swoją poetycką jakość, wnikliwe refleksje i głębokie zrozumienie ludzkiej kondycji i natury istnienia.

Książka zawiera liryczną prozę, która łączy w sobie elementy poezji i muzyki, zapewniając bogate doświadczenie czytelnicze. Oferuje głębokie, przemyślane spostrzeżenia na temat sztuki, wiary i śmiertelności, skłaniając czytelników do refleksji nad tymi głębokimi tematami. Osobiste historie autora wzbogacają narrację, czyniąc ją przystępną i oddziałującą. Wielu czytelników uważa, że książka nadaje się do wielokrotnego czytania, za każdym razem odkrywając nowe znaczenia i spostrzeżenia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać styl pisania za gęsty i wymagający, wymagający zaangażowania i świadomego podejścia do czytania. Pojawiają się wzmianki o pretensjonalności, a proza jest postrzegana jako meandrująca lub zbyt złożona. Treść książki może wydawać się ciężka i skupiać się na poważnych tematach egzystencji i śmierci, co może nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

He Held Radical Light: The Art of Faith, the Faith of Art

Zawartość książki:

Poruszająca medytacja na temat pamięci, zapomnienia i wieczności autorstwa jednego z naszych najsłynniejszych poetów. Czego pragniemy, kiedy nie możemy przestać pragnąć? I jak sprawić, by ten głód był produktywny i witalny, a nie destrukcyjny i niszczący? Są to pytania, które ożywiają Christiana Wimana, gdy bada relacje między sztuką a wiarą, śmiercią i sławą, niebem i zapomnieniem.

He Held Radical Light to przede wszystkim list miłosny do poezji, wypełniony poruszającymi, zaskakującymi, a czasem zabawnymi spotkaniami z poetami, których Wiman znał. Seamus Heaney otwiera nagle intymną rozmowę o wierze; Mary Oliver wkłada do kieszeni połowę martwego gołębia; A.R.

Ammons staje przed publicznością i odmawia czytania. He Held Radical Light jest tak samo pilny i intensywny, jak żywy i zabawny - ostra kontynuacja wcześniejszych wspomnień Wimana, My Bright Abyss.