Zapomnieć o Foucault, nowe wydanie

Opinie czytelników

Książka przedstawia krytyczną analizę prac Michela Foucaulta przez Jeana Baudrillarda, badając tematy władzy, pożądania i seksualności. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają prowokacyjne spostrzeżenia Baudrillarda i odwagę krytykowania dominującej postaci intelektualnej, inni krytykują książkę za słabo zredagowaną i powierzchowną analizę.

Spostrzeżenia Baudrillarda na temat władzy, seksualności i jego krytyka Foucaulta są postrzegane jako prowokacyjne i prowokujące do myślenia. Niektórzy czytelnicy uważają jego eksplorację japońskiej seksualności i powiązania z Deleuze'em i Lyotardem za interesujące i wartościowe. Książka jest doceniana za zaangażowanie w złożone tematy filozoficzne.

Książka cierpi z powodu słabej edycji, licznych literówek i braku dogłębnej analizy historycznej. Krytycy uważają, że krytyka Baudrillarda jest powierzchowna, smętna i pozbawiona głębi w porównaniu z rygorystycznymi badaniami Foucaulta. Niektórzy uważają, że tekst jest niezrozumiały lub zbyt dynamiczny, co umniejsza jego przejrzystości.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Forget Foucault, New Edition

Zawartość książki:

Jean Baudrillard w tym błyskotliwym eseju, charakteryzując go jako "mityczny dyskurs", przystępuje do demontażu potężnej, uwodzicielskiej postaci Michela Foucaulta. W 1976 roku Jean Baudrillard wysłał ten esej do francuskiego magazynu Critique, w którym Michel Foucault był redaktorem.

Foucault został poproszony o odpowiedź, ale milczał. Forget Foucault (1977) sprawił, że Baudrillard natychmiast stał się niesławny we Francji. Była to druzgocąca rewizja ostatniej Historii seksualności Foucaulta - i całej jego twórczości - a także atak na tych filozofów, takich jak Gilles Deleuze i Felix Guattari, którzy wierzyli, że pożądanie może być rewolucyjne.

W oczach Baudrillarda pragnienie i władza były wymienne, więc pragnienie nie miało miejsca w pracy Foucaulta. Nie ma lepszego wprowadzenia do polemicznego podejścia Baudrillarda do kultury niż te strony, na których Baudrillard ośmiela Foucaulta do sprostania wyzwaniu jego własnej myśli.

Semiotekstowemu wydaniu Forget Foucault towarzyszy dialog z Sylvem Lotringerem, "Forget Baudrillard", ponowna ocena przez Baudrillarda jego mniej znanych wczesnych prac jako postmarksistowskiego myśliciela. Lotringer naciska na Baudrillarda, aby wyjaśnił, w jaki sposób doszedł do swoich niesławnych teorii ekstrapolacyjnych, wywodzących się z dziewiętnasto- i wczesnodwudziestowiecznych prac społecznych i antropologicznych Karola Marksa, Marcela Maussa i Emila Durkheima.