Ocena:
Lost Horizon autorstwa Jamesa Hiltona to klasyczna opowieść przygodowa eksplorująca temat utopii poprzez doświadczenia czterech mężczyzn, którzy zostają zabrani do idyllicznej Shangri-La. Choć wielu czytelników docenia jej ponadczasowe przesłanie i szczegółową eksplorację bohaterów i ich podróży, to jednak pojawiają się głosy krytyki dotyczące tempa powieści i problemów z niektórymi wydaniami, w których brakuje krytycznych treści, takich jak prolog i epilog.
Zalety:⬤ Ponadczasowe tematy pokoju, pogody ducha i poszukiwania lepszego życia rezonują z czytelnikami, szczególnie w dzisiejszym świecie.
⬤ Bogato rozwinięte postacie, które prowadzą do głębokich filozoficznych spostrzeżeń.
⬤ Pięknie wyprodukowane limitowane egzemplarze, które spodobają się kolekcjonerom i romantykom.
⬤ Oferuje nostalgiczne spojrzenie na życie i poglądy społeczne w latach trzydziestych XX wieku.
⬤ Wielu czytelników uznało tę historię za czarującą i dobrą eskapadę.
⬤ W niektórych wydaniach, zwłaszcza w wersji na Kindle, brakuje prologu i epilogu, co wpływa negatywnie na ogólną narrację.
⬤ Powolne tempo na początku może być odstręczające, prowadząc do wrażenia przeciągniętej historii.
⬤ Niektóre postacie są postrzegane jako płaskie lub mało sympatyczne, co może wpływać na zaangażowanie czytelników.
⬤ Kilku czytelników zgłosiło błędy typograficzne i brakujące treści w wersjach cyfrowych.
⬤ Styl pisania może wydawać się przestarzały i trudny dla współczesnych czytelników.
(na podstawie 907 opinii czytelników)
Lost Horizon
Lost Horizon to powieść angielskiego pisarza Jamesa Hiltona z 1933 roku. Jest ona najlepiej pamiętana jako początek Shangri-La, fikcyjnego utopijnego lamajskiego klasztoru położonego wysoko w górach Tybetu.
Hugh Conway, weteran brytyjskiej służby dyplomatycznej, odnajduje wewnętrzny spokój, miłość i poczucie celu w Shangri-La, którego mieszkańcy cieszą się niespotykaną długowiecznością. Wśród tematów książki znajduje się aluzja do możliwości wybuchu kolejnej kataklizmicznej wojny światowej, tak jak to miało miejsce w tamtym czasie. Mówi się, że książka została zainspirowana przynajmniej częściowo relacjami z podróży po tybetańskim pograniczu, opublikowanymi w National Geographic przez odkrywcę i botanika Josepha Rocka.
Odwiedzone przez niego odległe społeczności, takie jak Muli, wykazują wiele podobieństw do fikcyjnego Shangri-La. Jedno z takich miast, Zhongdian, oficjalnie zmieniło nazwę na Shangri La (po chińsku: Xianggelila), ponieważ twierdzi, że było inspiracją dla powieści.
W książce wyraźnie zauważono, że po wojnie na ziemi człowiek wypełni teraz niebo śmiercią, a wszystkie cenne rzeczy są zagrożone utratą, podobnie jak zaginione historie Rzymu ("Zaginione księgi Liwiusza"). Miano nadzieję, że przeoczona przez przemoc, Shangri-la zachowa je i ujawni później otwartemu światu wyczerpanemu wojną. To był prawdziwy cel Lamasary; studia, wewnętrzny spokój i długie życie były dodatkowymi korzyściami z życia tam.
Conway jest weteranem wojny w okopach I wojny światowej, z często wymienianym stanem emocjonalnym po tej wojnie - poczuciem emocjonalnego wyczerpania lub przyspieszonego starzenia się emocjonalnego. To harmonizuje z obecnymi mieszkańcami laminarium i jest silnie przyciągany do życia w Shangri-La.
