Lost Horizon

Opinie czytelników

Lost Horizon to klasyczna powieść, która porusza tematy utopii, wewnętrznego spokoju i ludzkiego dążenia do spełnienia. Jednakże, choć wielu czytelników ceni sobie jej ponadczasowe przesłanie i czarującą scenerię, niektórzy zauważyli, że język jest przestarzały, a w niektórych wydaniach brakuje kluczowych części, które wpływają na ogólną historię.

Powieść jest często chwalona jako ponadczasowe arcydzieło z fascynującą historią, która rezonuje ze współczesnymi problemami. Wielu czytelników uważa, że przedstawienie Shangri-La jako idyllicznego miejsca spokoju, piękna i wewnętrznej siły jest urzekające. Doceniono również rozwój postaci i głębię filozoficzną, a także szczegółowe opisy utopijnego społeczeństwa.

Niektórzy czytelnicy uważają, że język jest przestarzały i trudny ze względu na zmiany w języku angielskim w ciągu ostatniego stulecia. Początek powieści może być powolny, a tempo może wydawać się nierówne, zwłaszcza przy braku akcji we fragmentach. Ponadto, liczne recenzje podkreślają, że w niektórych wydaniach, zwłaszcza w wersji na Kindle, brakuje prologu i epilogu, które są kluczowe dla kontekstu. Pojawiają się również komentarze dotyczące błędów typograficznych i niekompletnych wersji książki.

(na podstawie 907 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Lost Horizon to powieść angielskiego pisarza Jamesa Hiltona z 1933 roku. Jest ona najlepiej pamiętana jako początek Shangri-La, fikcyjnego utopijnego lamajskiego klasztoru położonego wysoko w górach Tybetu.

Hugh Conway, weteran brytyjskiej służby dyplomatycznej, odnajduje wewnętrzny spokój, miłość i poczucie celu w Shangri-La, którego mieszkańcy cieszą się niespotykaną długowiecznością. Wśród tematów książki znajduje się aluzja do możliwości wybuchu kolejnej kataklizmicznej wojny światowej, tak jak to miało miejsce w tamtym czasie. Mówi się, że książka została zainspirowana przynajmniej częściowo relacjami z podróży po tybetańskim pograniczu, opublikowanymi w National Geographic przez odkrywcę i botanika Josepha Rocka.

Odwiedzone przez niego odległe społeczności, takie jak Muli, wykazują wiele podobieństw do fikcyjnego Shangri-La. Jedno z takich miast, Zhongdian, oficjalnie zmieniło nazwę na Shangri La (po chińsku: Xianggelila), ponieważ twierdzi, że było inspiracją dla powieści.

W książce wyraźnie zauważono, że po wojnie na ziemi człowiek wypełni teraz niebo śmiercią, a wszystkie cenne rzeczy są zagrożone utratą, podobnie jak zaginione historie Rzymu ("Zaginione księgi Liwiusza"). Miano nadzieję, że przeoczona przez przemoc, Shangri-la zachowa je i ujawni później otwartemu światu wyczerpanemu wojną. To był prawdziwy cel Lamasary; studia, wewnętrzny spokój i długie życie były dodatkowymi korzyściami z życia tam.

Conway jest weteranem wojny w okopach I wojny światowej, z często wymienianym stanem emocjonalnym po tej wojnie - poczuciem emocjonalnego wyczerpania lub przyspieszonego starzenia się emocjonalnego. To harmonizuje z obecnymi mieszkańcami laminarium i jest silnie przyciągany do życia w Shangri-La.