Zagubiona dama

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Zaginiona dama” Willa Cather została dobrze przyjęta ze względu na bogatą fabułę i sugestywną prozę, oddającą złożoność relacji międzyludzkich i zmiany społeczne końca XIX i początku XX wieku. Istnieją jednak krytyczne uwagi dotyczące projektu książki i pewne niezadowolenie z poszczególnych wydań.

⬤ Bogata fabuła i żywe opisy postaci i scenerii.
⬤ Wciągająca eksploracja tematów takich jak przyjaźń, strata i zmiany społeczne.
⬤ Styl pisania Cather jest chwalony za przejrzystość i emocjonalną głębię.
⬤ Wielu czytelników uważa, że książka jest zarówno urocza, jak i prowokująca do myślenia.
⬤ Książka jest zwięzła, ale wywiera wpływ, tworząc trwałe wrażenie.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają zakończenie książki za niejednoznaczne lub niesatysfakcjonujące.
⬤ Fizyczne aspekty niektórych wydań (np. czcionka, układ) są krytykowane za to, że są niewygodne w czytaniu.
⬤ Konkretne wydania, takie jak wersja Kindle Virago Modern Classics, są mocno krytykowane za słabe tłumaczenie i edycję.

(na podstawie 114 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Lost Lady

Zawartość książki:

Książka Willa Cather A Lost Lady została po raz pierwszy opublikowana w 1923 roku. Opowiada historię Marian Forrester i jej męża, kapitana Daniela Forrestera, którzy mieszkają w zachodnim miasteczku Sweet Water, wzdłuż Kolei Transkontynentalnej.

Powieść napisana jest w trzeciej osobie, ale głównie z perspektywy Niela Herberta, młodego mężczyzny, który dorasta w Sweet Water i jest świadkiem upadku pani Forrester, do której czuje się bardzo głęboko, a także samego Zachodu od wyidealizowanej epoki szlachetnych pionierów do epoki kapitalistycznego wyzysku. Powieść uważana jest za posiadającą solidne ramy symboliczne. Uważa się również, że miała wpływ na F.

Scotta Fitzgeralda, ponieważ Marian Forrester była inspiracją dla jego postaci Daisy Buchanan w Wielkim Gatsbym. Pierwsza filmowa wersja powieści powstała w 1924 roku w adaptacji Dorothy Farnum.

Wyreżyserował ją Harry Beaumont, a wystąpili w niej Irene Rich, Matt Moore, June Marlowe i John Roche. Została również bardzo luźno zaadaptowana na film o tym samym tytule w 1934 roku przez Gene'a Markeya, z Barbarą Stanwyck w roli Marian Forrester. Film nie dorównał reputacji powieści i jest powszechnie uważany za przeciętny.

(wikipedia. org)