Ocena:
Recenzje sztuki Jamesa Joyce'a „Exiles” ujawniają mieszany, ale w przeważającej mierze pozytywny odbiór. Sztuka, choć mocno inspirowana Ibsenem, oferuje wgląd w życie Joyce'a i jego artystyczne zmagania. Czytelnicy doceniają dialogi i rozwój postaci, choć niektórzy uważają je za uproszczone i melodramatyczne. Pomimo swoich ograniczeń, sztuka jest warta przeczytania dla osób zainteresowanych twórczością Joyce'a.
Zalety:⬤ Angażujące i naturalne dialogi
⬤ mocne charakterystyki postaci
⬤ subtelne wątki społeczne
⬤ wnikliwe spojrzenie na życie Joyce'a
⬤ lepiej przyjęty niż oczekiwano
⬤ dobry dla tych, którzy cenią jego wczesną twórczość.
⬤ Silny wpływ Ibsena, ale nie tak silny
⬤ postrzegany jako uproszczony
⬤ może brakować głębi znalezionej w bardziej znanych dziełach Joyce'a
⬤ niektórzy uważają go za melodramatyczny i rozwlekły.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Exiles
"To jest mój strach. Że stoję między nią a chwilami życia, które powinny należeć do niej...".
Rozgrywająca się na tle kryzysu Home Rule Crisis z 1912 roku, Exiles jest jedyną zachowaną sztuką Jamesa Joyce'a. Opowiada historię pisarza Richarda Rowana i jego żony Berthy, postaci zaczerpniętych z życia Joyce'a i Nory Barnacle. Po dekadzie nieobecności w Dublinie, Richard i Bertha wrócili do domu z Rzymu, wciąż niezamężni, ze swoim młodym synem Archie. Richard ma nadzieję, że zostanie powitany jako powracający geniusz i nagrodzony wygodną posadą na uniwersytecie. Aspiracje te schodzą jednak na dalszy plan wobec kryzysu erotycznego, jaki wywołuje powrót pary do miejsca, w którym spotkali się po raz pierwszy, oraz ich spotkania z dwoma dawnymi płomieniami i przyjaciółmi.
W tej sztuce Joyce powraca do własnych bolesnych uczuć zazdrości, które zostały wywołane przez podobne podróże do Dublina.
We wstępie i notatkach Keri Walsh zapewnia kompleksowe spojrzenie na kwestie płci, seksualności i wydajności, a także rozważa nacjonalistyczne i sekciarskie konteksty Dublina w 1912 roku, w którym rozgrywa się akcja sztuki.
