Włoskie okręty podwodne w bitwie o Atlantyk: Pozostawieni w ciemności

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Italian Submarine Force in the Battle of the Atlantic: Left in the Dark

Zawartość książki:

Kiedy zastanawiamy się nad II wojną światową, nasze umysły często przyciągają okrucieństwa ludobójstwa i graficzne obrazy nazistowskich obozów koncentracyjnych w całej Europie. Inni zastanawiają się nad prawie 30 milionami ofiar śmiertelnych, cywilnych i wojskowych, które zginęły w zaciekłych, niszczycielskich bitwach na froncie wschodnim.

Niewielu zastanawia się nad "największą, najdłuższą i najbardziej złożoną bitwą morską w historii" - Bitwą o Atlantyk. Niniejsze studium analizuje bitwę o Atlantyk od września 1939 roku do maja 1945 roku. Podczas gdy badania nad bitwą o Atlantyk tradycyjnie koncentrowały się na niemieckiej ofensywie okrętów podwodnych, w niniejszej pracy oceniono skuteczność włoskich sił podwodnych jako czynnika zwiększającego siłę niemieckiej ofensywy zarówno podczas skoordynowanych, jak i niezależnych operacji okrętów podwodnych (na Atlantyku) od października 1940 r.

do lipca 1943 r.. Badanie to wykazało, że chociaż Włosi dostarczyli niemieckiemu dowództwu zdolne okręty podwodne do wykorzystania na Atlantyku, były one w dużej mierze nieskuteczne podczas skoordynowanych operacji od października 1940 roku do maja 1941 roku.

Badanie wykazało, że nieskuteczne skoordynowane operacje wynikały z nieodpowiedniego wspólnego szkolenia przed przeprowadzeniem skoordynowanych operacji i niepowodzenia niemieckiego naczelnego dowództwa w traktowaniu Włoch jako zdolnego sojusznika. Chociaż włoskie siły podwodne były nieskuteczne podczas skoordynowanych operacji, wykazały się lepszą wydajnością podczas niezależnych operacji od czerwca 1941 do lipca 1943 roku.