Ocena:
Recenzje tej książki kucharskiej są bardzo zróżnicowane, wielu użytkowników docenia jej tradycyjne włoskie przepisy, podczas gdy inni wyrażają rozczarowanie jej pominięciami i mylącymi opisami. Niektórzy użytkownicy doceniają ją jako zbiór starych przepisów, podczas gdy inni uważają ją za przestarzałą i nieprzydatną w nowoczesnym gotowaniu.
Zalety:** Zawiera tradycyjne włoskie przepisy. ** Świetna dla fanów starych włoskich książek kucharskich. ** Niektórzy użytkownicy uznali ją za dobre uzupełnienie innych książek kucharskich. ** Dla niektórych kupujących książka dotarła w doskonałym stanie. ** Żywe wspomnienia starych tradycji kulinarnych przemawiają do niektórych czytelników.
Wady:** Wprowadzające w błąd opisy produktu dotyczące zawartej w nim treści. ** Pominięto anegdoty i historie kulturowe, które były oczekiwane. ** Nieodpowiednie dla nowoczesnych technik gotowania. ** Niektóre przepisy uznano za „dziwne” lub nieprzydatne. ** Uznane za przestarzałe i niewarte swojej ceny przez niektórych recenzentów.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Italian Cook Book
Pellegrino Artusi's Italian Cook Book to zbiór włoskich przepisów kulinarnych opublikowany po raz pierwszy w 1891 roku. Wersja ta została zredagowana i przetłumaczona przez nowojorską akademiczkę Olgę Ragusę w 1945 roku. Zawiera prawie 400 przepisów, które podkreślają sztukę tradycyjnej włoskiej kuchni w czasach, gdy kuchnia francuska od dawna dominowała w kuchniach i na talerzach smakoszy.
Pellegrino Artusi (1820-1911) był mało prawdopodobną osobą, która miała ożywić włoską kuchnię, nie będąc ani profesjonalnym szefem kuchni, ani formalnym badaczem kulinarnym. Artusi urodził się w Forlimpopoli w rodzinie zamożnego kupca, a w młodości z powodzeniem przejął rodzinny biznes. Jego życie - i życie jego rodziny - zostało gwałtownie zakłócone w 1851 roku, kiedy do miasta przybył przestępca Stefano Pelloni. On i jego gang zakłócili przedstawienie i przetrzymywali wszystkie zamożne rodziny jako zakładników w teatrze, podczas gdy oni rabowali i plądrowali miasto. Jedna z sióstr Artusiego została zaatakowana podczas napadu, a w wyniku szoku trafiła do przytułku. (Pelloni zginął zaledwie dwa miesiące później w strzelaninie).
Po traumie Artusi wraz z rodziną przeniósł się do Florencji, gdzie rozpoczął pracę jako handlarz jedwabiem, a później w finansach. W wolnym czasie poświęcił się sztuce włoskiego gotowania. Kuchnia francuska była uważana za "złoty standard" w kręgach kulinarnych od wieków, ale Artusi odrzucił pogląd, że francuskie jedzenie jest lepsze od jego rodzimego włoskiego. Poświęcił się zgłębianiu wiedzy na temat kuchni swoich przodków.
Do 1891 roku, w wieku 71 lat, Artusi ukończył to, co jest uważane za oryginalną włoską książkę kucharską. Zebrał i zredagował przepisy z większości nowo zjednoczonych Włoch, tworząc po raz pierwszy szerszy podręcznik do różnych stylów kulinarnych tego kraju. Mimo to przepisy zawarte w książce skłaniają się ku północnym stylom kulinarnym Romanii i Toskanii.
Nie mogąc znaleźć wydawcy, sfinansował i samodzielnie opublikował dzieło. Początkowo odniósł skromny sukces, sprzedając tysiąc egzemplarzy w ciągu czterech lat. Ale wieść się rozniosła i przed jego śmiercią w 1911 roku książka sprzedała się w ponad 200 000 egzemplarzy.
Wersja ta została zredagowana i przetłumaczona przez nowojorską lingwistkę, badaczkę i akademiczkę Olgę Ragusę. Została opublikowana w 1945 roku przez wydawnictwo S. F. Vanni, należące wówczas do jej ojca.
Zawierająca prawie 400 przepisów, instrukcje w Włoskiej książce kucharskiej są proste do naśladowania i mogą być łatwo odtworzone w nowoczesnej kuchni - z pewnymi wyjątkami. Pozyskanie dwóch tuzinów dużych żab do zupy żabiej może okazać się wyzwaniem. Ale przepisy na ręcznie robione makarony, gnocchi i ravioli w stylu romańskim i genueńskim są proste i przystępne.
Crostini, kromki tostów ułożone z pikantnymi dodatkami, stanowią pyszne przekąski, gdy są zwieńczone anchois, kawiorem lub wątróbką drobiową. Sosy we włoskim stylu są obfite, w tym sos kaparowy do skrapiania gotowanych ryb, bezmięsny sos do spaghetti i "sos papieża" - sos solankowy z octu kaparowego, słodzonych oliwek, posiekanej cebuli, masła i anchois.
Domowy kucharz znajdzie kilka mięs, które są łatwe do zdobycia - kurczaka, jagnięcinę, indyka, wołowinę, wieprzowinę i mnóstwo ryb. Inne okażą się trudniejsze do znalezienia, takie jak kuropatwa, kos, dzik i drozd. Niektóre z mniej popularnych mięs organowych są również używane, w tym język, nerki i wątroba.
Włoscy kucharze domowi będą chcieli zatrzymać się w sekcji deserów, pełnej prostych ciast, ciast i puddingów, a także rustykalnych dań owocowych, takich jak gruszki w syropie i brzoskwinie nadziewane kandyzowaną skórką pomarańczową i orzechami.
Artusi przez wielu uważany jest za ojca nowoczesnej kuchni włoskiej. Od 1997 roku co roku w jego rodzinnej miejscowości Forlimpopoli odbywa się Festa Atrusiana, włoski festiwal kulinarny.
