Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje wnikliwe spojrzenie na Sąd Najwyższy i jego rolę w demokracji, przedstawione w przystępny sposób. Sędzia Breyer zapewnia jasność w złożonych kwestiach prawnych i podkreśla znaczenie zaufania do sądownictwa. Niektórzy recenzenci uważają jednak, że książka nie porusza aktualnych kontrowersji związanych z politycznym charakterem Sądu.
Zalety:⬤ Informacyjna i łatwa w czytaniu
⬤ zapewnia jasne zrozumienie roli Sądu Najwyższego
⬤ aktualna i istotna
⬤ zachęca do publicznego zaufania do sądownictwa
⬤ odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców
⬤ prowokująca do myślenia i dobrze skonstruowana.
Wady:⬤ Niektórzy uważają, że w niewystarczającym stopniu odnosi się do politycznych implikacji Sądu
⬤ skategoryzowana bardziej jako esej niż książka
⬤ krytyka braku rozwiązań dla bieżących kwestii dotyczących Sądu
⬤ wiążące kwestie jakości odnotowane przez niektórych czytelników.
(na podstawie 60 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Authority of the Court and the Peril of Politics
Zawartość książki:
Zasiadający sędzia zastanawia się nad autorytetem Sądu Najwyższego - w jaki sposób ten autorytet został zdobyty i w jaki sposób środki mające na celu restrukturyzację Sądu mogą podważyć zarówno Sąd, jak i konstytucyjny system kontroli i równowagi, który od niego zależy.
Rosnący chór urzędników i komentatorów twierdzi, że Sąd Najwyższy stał się zbyt polityczny. Zgodnie z tym poglądem, proces zatwierdzania jest jedynie ćwiczeniem w ustalaniu agendy partyjnej, a prawnicy nie są niczym więcej niż "politykami w szatach" - ich pozornie neutralne filozofie sądowe są jedynie kamuflażem dla konserwatywnych lub liberalnych przekonań. W wyniku tego postrzeganego kryzysu, po raz pierwszy od ery Nowego Ładu, mówi się poważnie o pakowaniu sądów w imię ideologicznej równowagi.
Sędzia Stephen Breyer wyraża ostrzeżenie. Pamiętając o historii Trybunału, sugeruje on, że ciężko wypracowany autorytet sądownictwa zostałby nadszarpnięty przez reformy oparte na założeniu ideologicznej stronniczości. Jak zauważył Hamilton, "nie mając wpływu ani na miecz, ani na sakiewkę", Sąd zdobył swój autorytet, wymierzając bezstronną sprawiedliwość, a tym samym gromadząc zaufanie publiczne. Jeśli zaufanie publiczne obecnie spada, rozwiązaniem jest promowanie lepszego zrozumienia tego, jak faktycznie działa sądownictwo: w przeważającej mierze sędziowie przestrzegają przysięgi, aby uniknąć rozważań na temat polityki i popularności. Niebezpieczeństwo, przed którym stoi Sąd Najwyższy, pochodzi w mniejszym stopniu od partyjnych sędziów niż od obywateli, którzy, zachęcani przez polityków, utożsamiają bezstronną sprawiedliwość z przyjemnymi wynikami sądowymi.
Breyer ostrzega, że interwencja polityczna spowodowałaby erozję zaufania publicznego, podważając autorytet Sądu. Bez zaufania opinii publicznej Trybunał nie byłby już w stanie działać jako kontrola dla innych gałęzi rządu i gwarant rządów prawa, zagrażając fundamentom naszego systemu konstytucyjnego.
