Ocena:
Książka „A Glimmer of Peace” autorstwa Ussamy Maksadiego bada złożoność świata arabskiego i wpływ zachodnich wpływów na sekciarskie konflikty, argumentując za potencjałem pluralizmu religijnego w połączeniu z rozdziałem kościoła i państwa. Jest jednak krytykowany za brak wciągających elementów fabularnych, które przemawiałyby do ogółu czytelników.
Zalety:⬤ Dostarcza kompleksowej historii imperium osmańskiego i jego wpływu na obecne kwestie sekciarskie.
⬤ Skutecznie argumentuje za potencjałem pluralizmu religijnego w zróżnicowanym społeczeństwie.
⬤ Przedstawia zniuansowaną perspektywę świata arabskiego jako dynamicznego i złożonego.
⬤ Narracja jest krytykowana za suchość i brak wciągającej fabuły.
⬤ Może nie spodobać się zwykłym czytelnikom szukającym bardziej wciągającego podejścia do tematu.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Age of Coexistence: The Ecumenical Frame and the Making of the Modern Arab World
"Bezbłędna... Makdisi) przypomina nam o krytycznych deklaracjach sekularyzmu, które istniały w historii Bliskiego Wschodu" - Robert Fisk, The Independent.
Dzisiejsze nagłówki gazet przedstawiają Bliski Wschód jako zbiór rozdartych wojną krajów i ekstremistycznych grup ogarniętych sekciarskim gniewem. Ussama Makdisi w swojej książce Age of Coexistence odkrywa ukrytą i pełną nadziei historię, która przeczy temu stereotypowemu obrazowi. Pokazuje, w jaki sposób region bogaty w różnorodność etniczną i religijną stworzył nowoczesną kulturę współistnienia wśród reform osmańskich, europejskiego kolonializmu i pojawienia się nacjonalizmu.
Przechodząc od XIX wieku do teraźniejszości, ta przełomowa książka bada, bez zaprzeczania i dwuznaczności, politykę pluralizmu w Imperium Osmańskim i w postosmańskim świecie arabskim. Zamiast oceniać świat arabski jako miejsce odwiecznych sekciarskich animozji, Age of Coexistence opisuje wykuwanie złożonego systemu współistnienia, co Makdisi nazywa "ekumeniczną ramą". Twierdzi on, że nowe formy antysektowej polityki i niektóre z najważniejszych przykładów muzułmańsko-chrześcijańskiej współpracy politycznej skrystalizowały się, tworząc i definiując współczesny świat arabski.
Pomimo ogromnych wyzwań i niepowodzeń, a także pomimo utrzymywania się kolonializmu i autorytaryzmu, te ramy współistnienia przetrwały prawie sto lat. Jest to przypomnienie, że różnorodność religijna nie prowadzi automatycznie do sekciarstwa. Zamiast tego, jak pokazuje Makdisi, ludzie różnych wyznań, ale niekoniecznie o różnych poglądach politycznych, konsekwentnie próbowali budować nowoczesne społeczeństwa, które wykraczają poza różnice religijne i sekciarskie.
