Ocena:
Książka „A Glimmer of Peace” bada złożoność różnorodności religijnej w świecie arabskim, omawiając historyczny kontekst Imperium Osmańskiego i wpływ zachodnich wpływów na sekciarskie konflikty. Argumentuje za koniecznością pluralizmu religijnego i rozdziału kościoła od państwa.
Zalety:Książka oferuje dobrze zbadaną historię Imperium Osmańskiego i wnikliwą analizę dynamiki świata arabskiego. Stanowi przekonujący argument na rzecz pluralizmu religijnego i krytykuje wpływ Zachodu na konflikty sekciarskie.
Wady:Styl pisania opisywany jest jako suchy i nijaki, pozbawiony wciągających opowieści lub anegdot, co czyni go mniej odpowiednim dla zwykłych czytelników, którzy szukają bardziej wciągającej narracji.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Age of Coexistence: The Ecumenical Frame and the Making of the Modern Arab World
"Bezbłędna... Makdisi) przypomina nam o krytycznych deklaracjach sekularyzmu, które istniały w historii Bliskiego Wschodu" - Robert Fisk, The Independent.
Dzisiejsze nagłówki gazet przedstawiają Bliski Wschód jako zbiór rozdartych wojną krajów i ekstremistycznych grup ogarniętych sekciarskim gniewem. Ussama Makdisi w swojej książce Age of Coexistence odkrywa ukrytą i pełną nadziei historię, która przeczy temu stereotypowemu obrazowi. Pokazuje, w jaki sposób region bogaty w różnorodność etniczną i religijną stworzył nowoczesną kulturę współistnienia wśród reform osmańskich, europejskiego kolonializmu i pojawienia się nacjonalizmu.
Przechodząc od XIX wieku do teraźniejszości, ta przełomowa książka bada, bez zaprzeczania i dwuznaczności, politykę pluralizmu w Imperium Osmańskim i w postosmańskim świecie arabskim. Zamiast oceniać świat arabski jako miejsce odwiecznych sekciarskich animozji, Age of Coexistence opisuje wykuwanie złożonego systemu współistnienia, co Makdisi nazywa "ekumeniczną ramą". Twierdzi on, że nowe formy antysektowej polityki i niektóre z najważniejszych przykładów muzułmańsko-chrześcijańskiej współpracy politycznej skrystalizowały się, tworząc i definiując współczesny świat arabski.
Pomimo ogromnych wyzwań i niepowodzeń, a także pomimo utrzymywania się kolonializmu i autorytaryzmu, te ramy współistnienia przetrwały prawie sto lat. Jest to przypomnienie, że różnorodność religijna nie prowadzi automatycznie do sekciarstwa. Zamiast tego, jak pokazuje Makdisi, ludzie różnych wyznań, ale niekoniecznie o różnych poglądach politycznych, konsekwentnie próbowali budować nowoczesne społeczeństwa, które wykraczają poza różnice religijne i sekciarskie.
