Umowa społeczna i Emile

Opinie czytelników

Recenzje „Umowy społecznej” Jeana-Jacquesa Rousseau podkreślają jej znaczenie jako fundamentalnego tekstu w filozofii politycznej, chwaląc jej głębię i prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat natury społeczeństwa i rządu. Wielu czytelników zwróciło jednak uwagę na jej złożoność i okazjonalne sprzeczności, które mogą sprawić, że będzie to trudna lektura. Książka jest uważana za niezbędną do zrozumienia współczesnej myśli politycznej, ale niektórzy uznali ją za zagadkową i przestarzałą w swoich koncepcjach.

⬤ Dostarcza cennych spostrzeżeń na temat praw i umów społecznych
⬤ # Dobrze napisana i elegancka proza
⬤ # Prowokuje do myślenia i ma fundamentalne znaczenie dla filozofii politycznej
⬤ # Oferuje szersze zrozumienie ekonomii i struktur społecznych
⬤ # Wymagana lektura do zrozumienia historycznych wydarzeń politycznych
⬤ # Dostępne tłumaczenia są ogólnie czytelne.

⬤ Złożona i trudna do zrozumienia
⬤ Zawiera sprzeczności w argumentach Rousseau
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za przestarzałą i mniej istotną dla współczesnych kontekstów
⬤ # # Problemy z drukowaniem odnotowane w niektórych wydaniach
⬤ Może wymagać podstawowej wiedzy na temat historii Francji dla pełnego docenienia.

(na podstawie 131 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Social Contract & Emile

Zawartość książki:

Umowa społeczna, pierwotnie opublikowana jako O umowie społecznej, czyli zasady praw politycznych, to książka, w której Rousseau teoretyzował na temat najlepszego sposobu ustanowienia wspólnoty politycznej w obliczu problemów społeczeństwa komercyjnego, które zidentyfikował już w swoim Dyskursie o nierówności (1754).

Umowa społeczna pomogła zainspirować reformy polityczne lub rewolucje w Europie, zwłaszcza we Francji. Umowa społeczna sprzeciwiała się poglądowi, że monarchowie są bosko upoważnieni do stanowienia prawa.

Rousseau twierdzi, że tylko ludzie, którzy są suwerenami, mają to wszechmocne prawo. Emile, czyli O edukacji to traktat o naturze edukacji i naturze człowieka. Jean-Jacques Rousseau uważał go za „najlepsze i najważniejsze” ze wszystkich swoich pism.

Ze względu na część książki zatytułowaną „Wyznanie wiary wikariusza sabaudzkiego”, Emile został zakazany w Paryżu i Genewie i został publicznie spalony w 1762 roku, w roku jego pierwszej publikacji. Podczas rewolucji francuskiej Emile posłużył jako inspiracja dla tego, co stało się nowym narodowym systemem edukacji.