Umarli: najsłynniejsze opowiadanie Jamesa Joyce'a (Aziloth Books)

Opinie czytelników

Recenzje „Umarłych” Jamesa Joyce'a stanowią mieszankę podziwu i krytyki, podkreślając bogatą prozę, głębię postaci i wpływ emocjonalny. Wielu czytelników docenia jej przystępność w porównaniu z innymi dziełami Joyce'a, podczas gdy niektórzy uważają, że niektóre części historii są mniej wciągające. Ogólnie rzecz biorąc, jest ona postrzegana jako potężna, przejmująca eksploracja relacji i emocjonalnego rezonansu.

⬤ Przystępny dla przeciętnego czytelnika; dobry punkt wyjścia dla Joyce'a.
⬤ Żywe opisy i dobrze nakreślone postacie.
⬤ Wywołuje silne emocje i pięknie oddaje melancholię.
⬤ Prosta, ale głęboka historia, poruszająca złożone tematy miłości i straty.
⬤ Doskonała proza i wciągająca narracja.
⬤ Warta przeczytania, szczególnie ze względu na ostatnie strony.
⬤ Pozytywne porównanie do adaptacji filmowych.

⬤ Niektórzy uważali, że część historii jest powolna lub nudna, szczególnie pierwsza połowa.
⬤ Krytyka i analiza w niektórych wydaniach może nie spełniać oczekiwań co do głębi lub innowacyjności.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że zakończenie nie pozostawiło trwałego wrażenia.
⬤ Niektórzy uznali ją za mniej zapadającą w pamięć niż oczekiwano, biorąc pod uwagę jej klasyczny status.

(na podstawie 92 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Dead: James Joyce's most famous short story (Aziloth Books)

Zawartość książki:

Pisarstwo Jamesa Joyce'a koncentruje się na Dublinie, gdzie urodził się w 1882 roku w rodzinie z klasy średniej. Pomimo tego zaabsorbowania, w 1904 roku wyjechał z Dublina na kontynent i większość życia spędził za granicą.

Joyce po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę krytyków dzięki "Dublińczykom", znakomitemu zbiorowi opowiadań, i szybko zyskał sławę i status dzięki swojemu przełomowemu stylowi strumienia świadomości i wyraźnej treści swojej prozy w takich dziełach jak "Ulisses" i "Portret artysty jako młodzieńca". "The Dead" jest powszechnie uznawany za jedno z jego najlepszych dzieł, zarówno pod względem stylu, jak i intensywności emocjonalnej. Opowiada o jednym wieczorze z życia Gabriela Conroya na przyjęciu i następującej po nim rozmowie z jego żoną Grettą, która wywołuje uczucie całkowitej samotności i, paradoksalnie, wzajemnych powiązań ludzkości.

W typowym dla Joyciana stylu ("W tym, co szczególne, zawarte jest to, co uniwersalne"), proza jest również usiana motywami i winietami, które czynią życie Gabriela ikoną irlandzkiej świadomości narodowej. "The Dead" to zarówno medytacja nad radościami, nieszczęściami i zdradami życia, jak i ledwie skrywane wezwanie do irlandzkiego nacjonalizmu.