Ocena:
Książka jest humorystycznym i zabawnym zbiorem opowiadań typowych dla stylu P.G. Wodehouse'a, wypełnionym dowcipną prozą i komediowymi scenariuszami, które przynoszą radość czytelnikom, choć niektórzy mogą mieć trudności z drobnym drukiem.
Zalety:Książka wypełniona jest zachwycającymi i dowcipnymi historiami, które mogą sprawić, że czytelnicy będą się głośno śmiać. Wiele recenzji chwali wspaniałą prozę Wodehouse'a i humorystyczne scenariusze, dzięki czemu jest to przyjemna lektura. Czytelnicy doceniają łagodny i życzliwy humor, który odróżnia Wodehouse'a od prostszych komedii. Oferuje on trening umysłowy i wzbogaca doświadczenie czytelnicze.
Wady:Rozmiar druku w tym wydaniu jest niewielki, co może być trudne dla czytelników z wadami wzroku. W jednej z recenzji wspomniano również, że nie otrzymano kopii, co wpływa na ogólną satysfakcję.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Three Men and a Maid
Sir Pelham Grenville Wodehouse KBE (15 października 1881 - 14 lutego 1975) był angielskim pisarzem i jednym z najbardziej poczytnych humorystów XX wieku. Urodzony w Guildford, trzeci syn brytyjskiego sędziego z Hongkongu, Wodehouse spędził szczęśliwe lata nastoletnie w Dulwich College, któremu był oddany przez całe życie. Po ukończeniu szkoły zatrudnił się w banku, ale nie lubił tej pracy i w wolnym czasie zajął się pisaniem. Jego wczesne powieści były głównie opowiadaniami szkolnymi, ale później przerzucił się na komiksy, tworząc kilka stałych postaci, które stały się znane publiczności na przestrzeni lat. Obejmują one wesołego dżentelmena Bertiego Woostera i jego bystrego lokaja Jeevesa; nieskazitelnego i gadatliwego Psmitha; Lorda Emswortha i zestaw Blandings Castle; Najstarszego Członka, z opowieściami o golfie; oraz pana Mullinera, z opowieściami na różne tematy, od biblijnych biskupów po megalomańskich potentatów filmowych.
Większość fabuły Wodehouse'a rozgrywa się w Anglii, choć większość swojego życia spędził w Stanach Zjednoczonych i wykorzystał Nowy Jork i Hollywood jako scenerię dla niektórych swoich powieści i opowiadań. Napisał serię komedii muzycznych na Broadwayu podczas i po I wojnie światowej, wraz z Guyem Boltonem i Jerome Kernem, które odegrały ważną rolę w rozwoju amerykańskiego musicalu. W latach 30. zaczął pisać dla MGM w Hollywood. W wywiadzie z 1931 r. jego naiwne rewelacje na temat niekompetencji i ekstrawagancji w studiach wywołały furorę. W tej samej dekadzie jego kariera literacka osiągnęła nowy szczyt.
Wodehouse intensywnie pracował nad swoimi książkami, czasami przygotowując dwie lub więcej jednocześnie. Stworzenie fabuły i napisanie scenariusza liczącego około trzydziestu tysięcy słów zajmowało mu nawet dwa lata. Po ukończeniu scenariusza pisał fabułę. Na początku swojej kariery tworzył powieści w około trzy miesiące, ale na starość zwolnił do około sześciu miesięcy. Używał mieszanki edwardiańskiego slangu, cytatów i aluzji do wielu poetów oraz kilku technik literackich, aby stworzyć styl prozy, który został porównany do poezji komicznej i komedii muzycznej. Niektórzy krytycy Wodehouse'a uważali jego twórczość za niepoważną, ale wśród jego fanów są byli brytyjscy premierzy i wielu innych pisarzy. (wikipedia.org)
