Toy Fights - A Boyhood - „Klasyka w swoim rodzaju” William Boyd

Opinie czytelników

Pamiętnik „The Life That Gets Us There” autorstwa Dona Patersona otrzymał mieszane recenzje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali go za zabawną i relatywną relację z dzieciństwa, inni byli zniechęceni jego dużym naciskiem na muzykę i pobłażanie sobie. Początkowe części książki są doceniane za ich humor i relatywne doświadczenia, ale późniejsze sekcje, zwłaszcza te koncentrujące się na muzyce, nie angażują niektórych czytelników.

⬤ Humorystyczne i odnoszące się do dzieciństwa anegdoty.
⬤ Pięknie napisana z poetyckimi spostrzeżeniami.
⬤ Angażujące opowiadanie historii, które rezonuje z doświadczeniami wielu czytelników.
⬤ Niektóre fragmenty są śmiesznie zabawne.
⬤ Wielu uznało to za zabawną i emocjonalną lekturę.

⬤ Duże skupienie na muzyce może zrazić czytelników, którzy nie są zainteresowani tym tematem.
⬤ Niektóre fragmenty wydają się samolubne i rozwlekłe.
⬤ Czasami niezrozumiałe, jeśli czytelnik nie jest zaznajomiony z muzyką, zwłaszcza jazzem.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za nużącą i nudną, szczególnie w ostatnich rozdziałach.
⬤ Autoironiczny humor może stać się męczący.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Toy Fights - A Boyhood - 'A classic of its kind' William Boyd

Zawartość książki:

Niezwykle ostra, głęboko ludzka i brutalnie zabawna, Toy Fights to przyszły klasyk jednego z największych pisarzy swojego pokolenia.

To książka o rodzinie, pieniądzach i muzyce, ale także o schizofrenii, piekle, narcyzach, długach i klasie robotniczej, gniewie, przeklinaniu, narkotykach, książkach, piłce nożnej, miłości, origami, osobliwym szaleństwie Dundee, cukrze, manii religijnej, seksualnych ekscesach szkockiej sceny klubowej i, bardziej ogólnie, o tym, jak wiele robimy, by się nie nudzić.

Don Paterson urodził się w Dundee w Szkocji w 1963 roku. Dzieciństwo spędził na osiedlu komunalnym. Kiedy nie był zajęty straszeniem swoich urodzin, unikaniem dzieciaków, które chciały go zabić w grze Toy Fights, pracą ze swoim ojcem piosenkarzem country-and-western, nawalaniem w Boys' Brigade, obsesją na punkcie Boga, origami, The Osmonds, znaczków, seksu lub szkockich kart piłkarskich, rozwijał uzależnienie od cukru, oblewał egzaminy, grał na gitarze, zakochiwał się, unikał pracy i popadał w szaleństwo. Chociaż nie udało mu się dowiedzieć, kim powinien być, pierwsze dwadzieścia lat jego życia - zanim zaryzykował, spakował gitarę i wsiadł do pociągu do Londynu - na dobre i na złe ukształtowało to, kim się stanie.