Toy Fights - A Boyhood - „Klasyka gatunku” William Boyd

Opinie czytelników

Wspomnienia „The Life That Gets Us There” autorstwa Dona Patersona wywołują mieszane reakcje czytelników, z których wielu łączy się z doświadczeniami autora z wczesnego dzieciństwa i humorem, wyrażając jednocześnie niezadowolenie z późniejszych rozdziałów poświęconych muzyce. Struktura książki łączy humor z głębszymi refleksjami na temat życia, ale niektórzy czytelnicy uznali niektóre fragmenty za nużące lub nieistotne, szczególnie ci niezaznajomieni z jazzem i sceną muzyczną.

Czytelnicy docenili humorystyczny i przystępny styl pisania, umiejętność wywoływania śmiechu oraz wnikliwe obserwacje dotyczące dzieciństwa i dorastania. Wielu z nich uznało początkowe części pamiętnika za wciągające i utożsamiające się z doświadczeniami autora. Książka jest również chwalona za język i poetyckość.

Kilku recenzentów skrytykowało skupienie się na muzyce, co stało się nużące dla tych, którzy nie są zaznajomieni z jazzem. Niektórzy stwierdzili, że książka jest samolubna i rozwlekła, co prowadzi do utraty zainteresowania w miarę jej postępów. Dodatkowo, nadmierne użycie skomplikowanego słownictwa i samo-deprecjacja sprawiły, że niektórzy czytelnicy byli sfrustrowani.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Toy Fights - A Boyhood - 'A classic of its kind' William Boyd

Zawartość książki:

„Klasyka w swoim rodzaju”. William Boyd.

„Prowokująca do myślenia, zabawna, sardoniczna i przerażająco błyskotliwa”. Scotsman.

„Dzieło olśniewającego rzemiosła”. Times Literary Supplement.

„Pamiętnik za milion”. Sunday Times.

Don Paterson urodził się w Dundee w Szkocji w 1963 roku. Dzieciństwo spędził na osiedlu komunalnym.

Kiedy nie był zajęty przerażającymi urodzinami, unikaniem dzieci, które chciały go zabić w grze Toy Fights, pracą z ojcem piosenkarzem country-and-western, obsesją na punkcie Boga, origami, seksu lub szkockich kart piłkarskich, rozwijał uzależnienie od cukru, grał na gitarze i popadał w szaleństwo. Chociaż nie udało mu się dowiedzieć, kim powinien być, pierwsze dwadzieścia lat jego życia - zanim zaryzykował, spakował gitarę i wsiadł do pociągu do Londynu - na dobre i na złe ukształtowało to, kim się stanie.

„Książka, która zanurza się w brudnych wodach dorastania i wypływa na powierzchnię z czystymi oczami, niosąc perły”. Financial Times.

„Paterson jest prawdopodobnie najlepszym obecnie szkockim pisarzem, jego poczucie absurdu jest wyostrzone, a jego mądrość ciężko zdobyta”. The National.

„Wspaniały, agresywnie mądry i zawsze - zwłaszcza w najpoważniejszych momentach - druzgocąco zabawny”. Geoff Dyer.