Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Virtue of Agency: Sphrosun and Self-Constitution in Classical Greece
Sphrosun ("samodyscyplina") jest często zapominanym rodzeństwem sprawiedliwości, mądrości, odwagi i pobożności w dyskusjach o kanonicznych cnotach greckich. Christopher Moore pokazuje, że w okresie klasycznym była ona przedmiotem znaczącej debaty - na temat jej zakresu, odczuć, praktycznych przejawów i wartości. Interpretując sphrosun jako zobowiązanie do przestrzegania norm, widzimy, że te spiczaste dyskusje na temat cnoty, wcześniej ignorowane jako parodystyczne moralizowanie lub wyrażanie propagandy politycznej, w rzeczywistości dotyczą ideału ludzkiej sprawczości. Dyskusje te dotyczą sposobu, w jaki stajemy się w pełni odpowiedzialni za nasze działania. Greckie myślenie o sphrosun staje się myśleniem o samokonstytucji, naszej kluczowej zdolności do działania z ogólnych powodów, z którymi identyfikujemy się jako własne.
Ta perspektywa wyjaśnia włączenie sphrosun do kanonu cnót Platona, a wcześniej jego częste pojawianie się w inskrypcjach pogrzebowych, poezji elegijnej, dramacie tragicznym i historiografii. Wyjaśnia również analityczną uwagę poświęconą mu przez Heraklita, sofistów, historyków, Sokratesa, Ksenofonta i Platona. Moore zajmuje się głównie okresem klasycznym, choć książka zawiera jeden rozdział dotyczący wcześniejszej poezji i drugi dotyczący cnoty w dwóch wrażliwych na płeć dziełach postklasycznych. Dodatek dotyczy materiału epigraficznego.
Dla Greków (i być może dla nas) istnieje cnota sprawczości, nabyta zdolność do kierowania się tym, co najlepsze. Nie chodzi tylko o troskę o powściągliwość i rezerwę, zaangażowanie w sphrosun jest zaangażowaniem w cokolwiek, co czyni nas naprawdę sobą.
