The Moral Fool: Przypadek amoralności

Opinie czytelników

Książka stanowi prowokującą do myślenia eksplorację moralności, szczególnie przez pryzmat amoralizmu i moralnego nihilizmu. Wielu czytelników uznało ją za otwierającą oczy i istotną, skłaniającą do refleksji nad sztywnymi ramami moralnymi społeczeństwa. Jednak niektóre krytyki sugerują wady w poglądach autora, argumentując przeciwko odrzuceniu postępu moralnego i konieczności etyki w kształtowaniu prawa.

Czytelnicy doceniają książkę jako otwierającą oczy, dobrze napisaną i prowokującą do myślenia. Podważa ona sztywne poglądy na moralność, zachęca do kwestionowania norm społecznych i oferuje unikalne spojrzenie na rolę etyki w relacjach międzyludzkich i społeczeństwie.

Krytycy twierdzą, że książka nadmiernie upraszcza relację między moralnością a prawem, zaniedbując historyczne i etyczne względy, które kształtują systemy prawne. Niektórzy uznali poglądy autora za katastroficzne, szczególnie w odniesieniu do niepokoju związanego z kwestiami takimi jak przeludnienie, i uważali, że w książce brakuje kompleksowego zrozumienia znaczenia moralności w społeczeństwach ludzkich.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Moral Fool: A Case for Amorality

Zawartość książki:

Sprawiedliwość, równość i prawość - to jedne z naszych największych przekonań moralnych. Jednak w czasach konfliktów społecznych moralność może stać się sztywna, umożliwiając wojny religijne, czystki etniczne i czystki polityczne.

Moralność można zatem postrzegać jako patologię - retoryczne, psychologiczne i społeczne narzędzie, które jest wykorzystywane i nadużywane jako broń. Hans-Georg Moeller, ekspert w dziedzinie filozofii Wschodu i teorii systemów społecznych, kwestionuje postrzeganą dobroć moralności i tych, którzy twierdzą, że moralność jest z natury pozytywna. Krytykując etyczny „fanatyzm” zachodnich moralistów, takich jak Immanuel Kant, Lawrence Kohlberg, John Rawls i utylitaryści, Moeller wskazuje na absurdalne fundamentalizmy i niepraktyczne zalecenia wynikające z definicji dobra.

Zamiast tego przedstawia teorię „moralnej głupoty” lub moralnej ascezy, zaczerpniętą od „amoralnych” filozofów Azji Wschodniej i takich myślicieli jak Ludwig Wittgenstein i Niklas Luhmann. Moralny głupiec nie rozumie, dlaczego etyka jest koniecznie dobra i nie jest przekonany, że perspektywa moralna jest zawsze pozytywna.

W ten sposób jest jak większość ludzi, a Moeller broni tej głupoty przed etycznymi patologiami, które wspierają karę śmierci, sprawiedliwe wojny, a nawet prymitywny teatr moralny Jerry'ego Springera. Porównując i kontrastując filozofie religijne chrześcijaństwa, taoizmu i buddyzmu zen, Moeller przedstawia przekonujący argument na rzecz amoralności.