The Four-Chambered Heart: V3 w ciągłej powieści Nin

Opinie czytelników

Recenzje powieści Anais Nin podkreślają jej introspektywny i złożony styl narracji, często opisywany jako bardziej esej lub pamiętnik niż tradycyjna powieść. Proza jest chwalona za piękno i emocjonalną głębię, szczególnie w odkrywaniu psychiki i relacji głównej bohaterki, Djuny. Historia jest jednak krytykowana za to, że jest nieco bezkierunkowa, z brakiem znaczącego rozwoju fabuły i nieco niesatysfakcjonującym rozwiązaniem.

⬤ Piękna, płynna proza
⬤ głęboka eksploracja postaci
⬤ głębokie emocjonalne i psychologiczne tematy
⬤ inspirujące i prowokujące do myślenia
⬤ dobrze napisane z wrażliwym wglądem w miłość i relacje.

⬤ Bardziej esej niż powieść
⬤ brak solidnej, wciągającej fabuły
⬤ niektóre opisy mogą być zbyt sentymentalne
⬤ głębia postaci może prowadzić do poczucia daremności lub niezadowolenia
⬤ zakończenie wydaje się powierzchowne i raczej rozmywa się niż rozświetla.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Four-Chambered Heart: V3 in Nin's Continuous Novel

Zawartość książki:

The Four-Chambered Heart, powieść Any Nin z 1950 roku, opowiada o jej prawdziwym romansie z gitarzystą Gonzalo Morem w 1936 roku. Nin i Mor wynajęli łódź mieszkalną na Sekwanie i pod wpływem stróża łodzi i żony Mor, Helby, rozwinęli związek. Mor nazwał łódź Nanankepichu, co oznacza „nie do końca dom”.

W powieści, którą Nin zaczerpnęła ze swoich doświadczeń na łodzi, postacie są wyraźnie oparte. Djuna jest ucieleśnieniem samej Nin. Młoda tancerka poszukująca spełnienia, zawiera w sobie wszystko, do czego dążyła autorka w tamtym czasie. Postać Dżuny pojawia się w innych powieściach, być może wplatając bezpośrednio autobiograficzny wątek w fikcję Nin. Cygański muzyk Rango to Mor, a jego niepełnosprawna żona to Zora. Stary stróż jest obecny jako siła, która wraz z Zorą działa przeciwko kochankom w ich dążeniu do szczęścia.

Główną troską Nin jest to, co "na zewnątrz" i jak wpływa to na "wnętrze". Woda jest sprytnie wykorzystanym motywem. "Nie boję się głębin", mówi Djuna, "ale bardzo boję się płytkiego życia". Związek Rango i Djuny jest w efekcie ich wysiłkiem, by utrzymać się na powierzchni. Nin często wykorzystuje strumień świadomości, zwłaszcza w swoich płynnych analizach miłości, życia i muzyki, które kontynuują obraz wody.

Pisarstwo Any s Nin jest zazwyczaj wykwintne w szczegółach i fakturze. Opisuje Paryż: jego "czarny lakierowany bruk" i "srebrne filigranowe drzewa". "Wilgotne szale mgły" nad rzeką i "ostre kadzidło pieczonych kasztanów" ujawniają swoje źródło poprzez rzeczywistość: osobiste doświadczenie Nin.