Pod szklanym dzwonem

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje zbioru Anaïs Nin „Under a Glass Bell” są mieszane, wielu docenia jej unikalny styl pisania i głęboką, barwną narrację, podczas gdy inni uważają narracje za pochłonięte sobą i pozbawione konwencjonalnej struktury fabularnej. Książka jest chwalona za żywe obrazy i eksplorację złożonych tematów, choć niektórzy czytelnicy wskazywali na problemy z wydaniem, które otrzymali, w tym literówki i niedokładną liczbę opowiadań.

⬤ Piękny i liryczny styl pisania.
⬤ Wciągające i barwne opowiadania.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak neurotyzm i autoanaliza.
⬤ Dobrze opracowana analiza i opis postaci.
⬤ Unikalne i innowacyjne podejście do opowiadania historii z elementami surrealistycznymi.
⬤ Silne obrazy, które rezonują z czytelnikami.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za narcystyczną i pochłoniętą sobą.
⬤ Brak tradycyjnej struktury opowieści, co nie wszystkim może przypaść do gustu.
⬤ Niektóre wydania zawierają liczne literówki i niedokładną liczbę wątków.
⬤ Pisanie może być postrzegane jako powolne, nudne lub zbyt metafizyczne.
⬤ Może być mniej przystępna dla osób niezaznajomionych z jej stylem.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Under a Glass Bell

Zawartość książki:

Chociaż Under a Glass Bell jest obecnie uważany za jeden z najlepszych zbiorów opowiadań Any s Nin, początkowo uznano go za niemożliwy do opublikowania. Odmawiając rezygnacji ze swojej wizji, w 1944 roku Nin założyła własną prasę i wydała pierwsze wydanie, ilustrowane uderzającymi czarno-białymi rycinami jej męża, Hugh Guilera.

Wkrótce potem zwróciło to uwagę krytyka literackiego Edmunda Wilsona, który zrecenzował kolekcję w New Yorkerze. Pierwszy druk został wyprzedany w ciągu trzech tygodni. Nowe wydanie Swallow Press zawiera wstęp autorstwa znanej modernistycznej badaczki Elizabeth Podnieks, a także erudycyjną, ale kontrowersyjną przedmowę redaktora Gunthera Stuhlmanna do wydania z 1995 roku.

Razem umieszczają kolekcję w kontekście historycznym i porządkują osoby i wydarzenia zapisane w dzienniku, które posłużyły za inspirację. Nowe wydanie Swallow Press przywraca również trzynaście opowiadań do kolejności określonej przez Nin w pierwszym komercyjnym wydaniu z 1948 roku.