Dom kazirodztwa

Opinie czytelników

Książka „House of Incest” autorstwa Anaïs Nin jest chwalona za piękny, sugestywny język i artystyczną eksplorację złożonych tematów, takich jak miłość, pożądanie i autorefleksja. Jest jednak również znana ze swojej abstrakcyjnej, nieliniowej narracji, która może zmylić czytelników oczekujących tradycyjnej struktury opowieści.

⬤ Piękna i sugestywna proza, która tworzy żywe obrazy.
⬤ Artystyczna eksploracja głębokich psychologicznych tematów i emocji.
⬤ Unikalny i eksperymentalny styl narracji, który stanowi wyzwanie dla czytelnika.
⬤ Silne elementy wizualne i atmosferyczne.
⬤ Głęboki wpływ na czytelników, którzy głęboko się w nią angażują.

⬤ Nietradycyjna struktura, która może zmylić czytelników przyzwyczajonych do liniowej narracji.
⬤ Długie fragmenty, które mogą prowadzić do utraty koncentracji.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za niezapomnianą lub pozbawioną treści.
⬤ Nie nadaje się dla każdego; wymaga otwartego sposobu myślenia.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

House of Incest

Zawartość książki:

Dzięki wstępowi Allison Pease, to nowe wydanie House of Incest jest liryczną podróżą do podświadomości jednej z najbardziej znanych pisarek feministycznych XX wieku. Pierwotnie opublikowany w 1936 roku, House of Incest jest pierwszym dziełem fikcyjnym Any Nin.

Oparta na snach Nin, powieść jest surrealistycznym spojrzeniem na podświadomość narratorki, która próbuje zdystansować się od serii wszechogarniających i często tabu pragnień, których nie może znieść. Kazirodztwo przedstawione przez Nin jest metaforą - samolubną miłością, w której kobieta może docenić tylko te cechy kochanka, które są podobne do jej własnych. Poprzez opisową eksplorację romansów i atrakcji między kobietami, między siostrą a jej ukochanym bratem oraz z mężczyzną podobnym do Chrystusa, narratorka Nin odkrywa to, co uważa za prawdę: że najdoskonalszą miłością kobiety jest miłość do samej siebie.

Na początku ta miłość do samej siebie wydaje się idealna, ponieważ jest osiągalna bez strachu i ryzyka złamania serca. Z czasem jednak wybrana przez narratorkę izolacja i opanowana udręka ustępują miejsca trzewnemu koszmarowi, z którego nie jest w stanie się obudzić.