Ten, który polował na ptaki w wiosce swojego ojca: Wymiary mitu Haida

Opinie czytelników

Książka jest akademickim badaniem mitu Haida, skupiającym się na jego znaczeniu kulturowym i powiązaniach z innymi mitami na całym świecie. Przedstawia szeroko zakrojoną analizę mitologii, czerpiąc z postaci historycznych i perspektyw antropologicznych, jednocześnie odzwierciedlając wczesne spostrzeżenia Snydera na temat roli mitu w społeczeństwie. Chociaż wykazuje pewne przestarzałe cechy akademickie, jest chwalony za swoją dokładność i głębię.

Jest ona napisana w sposób akademicki i dobrze zbadana, oferując dogłębną eksplorację mitu Haida i jego powiązań z innymi narracjami kulturowymi. Wielowymiarowe podejście obejmuje różne aspekty mitologii i kontekstu kulturowego, a także zapewnia wnikliwy komentarz na temat roli mitu w społeczeństwie. Wprowadzenie autorstwa Roberta Bringhursta stanowi wartość dodaną do tekstu.

Esej może być czasami suchy ze względu na swój akademicki charakter i odzwierciedla przestarzałe postawy antropologiczne. Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że brakuje mu emocjonalnego rezonansu w porównaniu z bardziej poetyckimi interpretacjami mitu, a młodzieńcza perspektywa Snydera oznacza, że nie w pełni zrozumiał on pełne znaczenie mitu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

He Who Hunted Birds in His Father's Village: The Dimensions of a Haida Myth

Zawartość książki:

W 1951 roku, jako student antropologii w Oregonie, Gary Snyder postawił sobie za zadanie przeanalizowanie wielu poziomów znaczeń, jakie może mieć pojedynczy mit rdzennych Amerykanów. He Who Hunted Birds in His Father's Village jest wynikiem krytycznego spojrzenia Snydera na opowieść Haida, którą wielki ustny poeta Ghandl (Walter McGregor) opowiedział Johnowi Swantonowi przed 1905 rokiem.

Jest to wersja wszechobecnej opowieści o „łabędziej dziewicy”, która opowiada o synu wodza, który zakochuje się w dzikiej gęsiej dziewczynie, traci ją, podąża za nią w niebo i wraca na ląd jako mewa. Snyder zagłębia się w przemiany zachodzące w micie, rozważając wersje mitu z całego świata i wyjaśniając, w jaki sposób historia może mieć zastosowanie tutaj i teraz. Pisze:

Wyjść poza i stać się czym - mewą na rafie? Dlaczego nie. Nasza natura nie jest żadną szczególną naturą; spójrz na mewy po drugiej stronie plaży. Przez pustą chwilę, gdy ich krzyk i płacz wdziera się do twojego serca jak promień słońca przez wodę, jesteś tym, całkowicie.

Robimy to każdego dnia. Jest to więc aspekt umysłu, który nadaje sztukę, styl i autotranscendencję nieuniknionemu ludzkiemu osadzeniu w społecznym i ekologicznym nexusie. Wyzwanie polega na tym, by robić to dobrze, z myślą o sąsiadach i drzewach, a być może raz na jakiś czas uda nam się przez chwilę spojrzeć na siebie tym samym okiem.

To byłoby robienie tego dobrze. Stare opowieści, mity i historie to k_ans rasy ludzkiej.