Szekspir - wynalezienie człowieka

Opinie czytelników

Książka Harolda Blooma „Shakespeare: The Invention of the Human” to dogłębna eksploracja twórczości Szekspira, argumentująca, że dramaturg fundamentalnie ukształtował współczesną ludzką świadomość. Bloom podkreśla głębię postaci Szekspira i ich refleksje na temat ludzkiej kondycji, dzięki czemu książka jest zarówno wnikliwym komentarzem, jak i wymagającą lekturą. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że argumenty Blooma są przesadzone lub zbyt złożone, co prowadzi do mieszanych opinii na temat jego interpretacji.

⬤ Dogłębna analiza postaci i tematów Szekspira.
⬤ Angażuje czytelników w kontemplację ludzkiej egzystencji i świadomości.
⬤ Pasja Blooma do literatury i Szekspira jest namacalna i zaraźliwa.
⬤ Zapewnia nowe zrozumienie ewolucji jaźni i relacji międzyludzkich poprzez dzieła Szekspira.
⬤ Książka jest postrzegana jako znaczący wkład naukowy w krytykę szekspirowską.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania Blooma jest gęsty i zbyt złożony, przez co trudno za nim nadążyć.
⬤ Teza Blooma jest czasami postrzegana jako przesadzona lub nieudowodniona.
⬤ Książka jest długa (prawie 800 stron), co może prowadzić do znużenia.
⬤ Poza analizą literacką, krytyka współczesnych interpretacji Blooma może wydawać się lekceważąca lub pozbawiona angażujących kontrargumentów.
⬤ Fizyczny rozmiar książki może być uciążliwy.

(na podstawie 156 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Shakespeare - The Invention of the Human

Zawartość książki:

Harold Bloom, nestor amerykańskiej krytyki literackiej i autor The Western Canon, spędził zawodowe życie na czytaniu, pisaniu i nauczaniu Szekspira. W tej mistrzowskiej interpretacji Bloom wyjaśnia geniusz Szekspira w radykalnym i prowokującym ponownym odczytaniu sztuk.

Jak zrozumieć Szekspira, którego zdolności tak bardzo przewyższają jego poprzedników i następców, którego geniusz przeciwstawiał się pokoleniowym wyjaśnieniom krytyków, którego twórczość ma większy wpływ na współczesność nawet niż Biblia? Ta książka jest wizjonerskim podsumowaniem lektury Szekspira przez Harolda Blooma, w którym wyjaśnia on genialną i dalekosiężną teorię krytyczną: że Szekspir był, poprzez swoje dramatyczne postacie, wynalazcą ludzkiej osobowości, tak jak ją rozumiemy. Krótko mówiąc, Szekspir wynalazł nasze rozumienie samych siebie. Zna nas lepiej niż my sami: "Sztuki pozostają zewnętrzną granicą ludzkich osiągnięć: estetycznych, poznawczych, pod pewnymi względami moralnych, a nawet duchowych. Pozostają poza zasięgiem umysłu.

Nie możemy ich dogonić. Szekspir będzie nas tłumaczył po części dlatego, że nas wymyślił..." W chronologicznym przeglądzie każdej ze sztuk Bloom bada ponadludzkie osobowości wielkich bohaterów Szekspira: Hamleta, Leara, Falstaffa, Rosalindy, Julii. Reprezentują one apogeum sztuki Szekspira, tej sztuki, która jest najpotężniejszym i dominującym wkładem kulturowym Wielkiej Brytanii w świat, tutaj żywo odzyskanym przez natchnionego i mądrego uczonego u szczytu jego mocy.