Szczęście, śmierć i reszta życia

Opinie czytelników

Książka przedstawia mieszankę filozofii i psychoanalizy, koncentrując się w szczególności na pracach Arystotelesa i Freuda. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za wciągającą i prowokującą do myślenia, inni krytykują ją za niejasną prozę i brak nowych spostrzeżeń. Oferuje badanie ludzkiej egzystencji pozbawionej ostatecznych zasad oraz krytykę poglądów Arystotelesa i Freuda, choć niektórzy uważają, że krytyka ta nie stanowi solidnej alternatywy.

Wciągająca treść intelektualna, przejrzysta proza, pouczająca, przystępna dla laików, interesująca krytyka Arystotelesa i Freuda oraz intrygująca perspektywa ludzkiej egzystencji bez nadrzędnych zasad.

Niejasna proza, która może być trudna do zrozumienia, niektórzy uważają wnioski za banalne i pozbawione głębi, postrzegane nadmierne poleganie na przypisach i poczucie, że nie dostarcza nowych spostrzeżeń.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Happiness, Death, and the Remainder of Life

Zawartość książki:

Oddzieleni tysiącleciami, Arystoteles i Zygmunt Freud dali nam odmienne, ale przekonujące obrazy ludzkiej kondycji.

Jeśli jednak, wraz z Jonathanem Learem, przeanalizujemy próby tych myślicieli, aby wyjaśnić ludzkie zachowanie w kategoriach wyższej zasady - czy to szczęścia, czy śmierci - obrazy te rozpadają się. Arystoteles próbował ugruntować życie etyczne w ludzkim dążeniu do szczęścia, ale nie rozumiał, czym jest szczęście lepiej niż my.

Szczęście stało się enigmatycznym, zawsze nieosiągalnym środkiem uwodzenia ludzkości do życia etycznego. Freudowi nie powiodło się lepiej, gdy próbował ugruntować ludzkie dążenie, agresję i destrukcyjność w popędzie śmierci, podobnie jak Arystoteles przypisujący cel tam, gdzie go nie ma. Żadna z nadrzędnych zasad nie może kierować ani rządzić „resztą życia”, w której nasza z natury destrukcyjna nieświadomość porusza się w przerwach i zakrętach, wpływając na to, kim i jacy jesteśmy.

Lear ujawnia tę tendencję do samozakłócania tego, czym jest: otwarciem, szansą na nowe możliwości. Jego spostrzeżenia mają głębokie konsekwencje nie tylko dla analizy, ale także dla naszego zrozumienia cywilizacji i jej niezadowolenia.