Sumienie, konsensus

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za wnikliwą eksplorację rozwoju doktryny Newmana i jest uważana za pomocną zarówno dla studentów, jak i ogólnych czytelników. Notatki redaktora poprawiają zrozumienie ewolucji materiału w czasie.

⬤ Pomocna dla studentów teologii
⬤ wnikliwe uwagi redaktora
⬤ interesująca dla ogółu czytelników
⬤ dobrze dobrane pisma odzwierciedlające współczesne zagadnienia
⬤ godna pochwały redakcja Gaffneya.

Brak konkretnych wad wymienionych w recenzjach.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Conscience, Consensus

Zawartość książki:

„Z pewnością, jeśli jestem zmuszony wnosić religię do toastów po kolacji (co rzeczywiście nie wydaje się całkiem słuszne), będę pił - za Papieża, jeśli chcesz - najpierw za Sumienie, a potem za Papieża”.

--John Henry Cardinal Newman.

W zebranych tutaj dziełach, w tym w Eseju o rozwoju doktryny chrześcijańskiej, Liście skierowanym do Jego Łaskawości księcia Norfolk i O konsultowaniu się z wiernymi w sprawach doktryny, John Henry kardynał Newman, wielki XIX-wieczny angielski teolog, obala kilka katolickich mitów:

Mit nr 1: Nauczanie Kościoła katolickiego na temat wiary i moralności nigdy się nie zmieniło i nigdy się nie zmieni. Ten błyskotliwy uczony twierdzi, że tak nie jest. Tak jak każda epoka ma nowe sposoby rozumienia, tak samo Kościół katolicki musi zawsze zmieniać swoje rozumienie wiary i moralności.

Mit nr 2: Katolicy muszą robić wszystko, co powie papież. Wręcz przeciwnie, zgodnie ze słynnym żartem Newmana na temat toastów po kolacji, ostatecznym obowiązkiem katolików jest sumienie, a nie papież.

Mit nr 3: To biskupi nauczają, a świeccy podążają za nimi. Newman wywraca ten pogląd do góry nogami: Świeccy, jak twierdzi, są źródłem i ostateczną pieczęcią nauczania Kościoła; dlatego biskupi muszą ich słuchać.

Nigdy wcześniej nie zebrane w jednym tomie, te klasyczne dzieła ukazują Newmana w jego elokwencji, gdy mówi o kryzysach religijnych naszych czasów.