Ocena:
Recenzje wskazują na wysokie zadowolenie z książki, podkreślając jej przystępność i przemyślane wprowadzenie, jednocześnie zwracając uwagę na złożoność niektórych użytych języków.
Zalety:⬤ Doskonała obsługa i wysoka satysfakcja
⬤ świetny wstęp April Bernard
⬤ przystępna lektura, którą można szybko ukończyć
⬤ zawiera wartościową i przejmującą poezję.
Skomplikowany język, który może wymagać słownika; zaleca się, aby nie spieszyć się z czytaniem.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Berryman's Sonnets
Błyskotliwy i zaciekły cykl sonetów o miłości: jednocześnie namiętnej, zakazanej i skazanej na zagładę.
John Berryman był niekonwencjonalnym poetą, ale musiał zaskoczyć nawet samego siebie, gdy po trzydziestce odkrył, że nagle został zmuszony do pisania sonetów. Był to niezwykły wybór - nawet niepopularny - dla poety na amerykańskiej scenie literackiej połowy wieku, która była mniej zainteresowana formami. Ale był to właściwy wybór, ponieważ Berryman znalazł się w sytuacji, która wymagała sonetu: po kilku latach szczęśliwego małżeństwa zakochał się bezradnie, beznadziejnie w młodej żonie kolegi.
"Namiętność poszukiwana.
Namiętność odwzajemniona.
Namiętność opóźniona.
And, finally, passion utterly thwarted" - tak poetka April Bernard, w swoim żywym, intymnym wstępie, charakteryzuje cykl sonetów, w który Berryman sam się wplątał. Oczywiście romans był skazany na koniec, i to zły koniec. Ale w międzyczasie na stronie Berryman wykonuje spektakularny taniec czułej, obsesyjnej, niemożliwej miłości w swojej "charakterystycznej tonalnej mieszance brawury i bolesnego wstydu". Oto poeta jako kochanek, geniusz, a także, według słów Bernarda, jako wariat.
W Sonetach Berrymana poeta czerpie z modeli Petrarki i Sidneya, aby ożywić i na nowo wyobrazić sobie sekwencję miłosnego sonetu. Złożone, namiętne, pełne słownych fajerwerków i emocjonalnych napięć radości, przerażenia, poczucia winy i tęsknoty, wiersze te są gotowe do ponownego odkrycia przez współczesnych czytelników.
