Ocena:
*The Dream Songs* Johna Berrymana to złożony, autobiograficzny zbiór wierszy, który porusza tematy rozpaczy, samopoznania i ludzkiego doświadczenia. Główny bohater, Henry, przedstawia szczerą, czasem niepokojącą refleksję na temat swojego życia, która rezonuje z wieloma czytelnikami pomimo swojej złożoności i okazjonalnych problemów z dostępnością. Praca otrzymała mieszane recenzje dotyczące jej czytelności i artystycznych zalet stylu Berrymana.
Zalety:Wiersze są opisywane jako błyskotliwe, intensywne i zdolne do przekazywania głębokich ludzkich emocji i doświadczeń. Wielu czytelników uważa je za lirycznie piękne, innowacyjne i bogate w treści, obejmujące różnorodne tematy, takie jak polityka, mit i osobisty ból. Odrębny styl Berrymana zapewnia wymagające, ale satysfakcjonujące doświadczenie czytelnicze, które może prowadzić do głębokiej autorefleksji i połączenia z materiałem.
Wady:Czytelnicy często zwracają uwagę na trudności w dostępie do wierszy ze względu na ich łamaną składnię i abstrakcyjną naturę, przez co trudno je zrozumieć bez dodatkowego kontekstu. Niektórzy krytycy wskazują na przypadki seksizmu i braku wrażliwości w przedstawianiu kobiet, co według niektórych odzwierciedla kontekst kulturowy epoki, ale nadal wydaje się problematyczne. Ponadto przypadkowi czytelnicy mogą uznać tę kolekcję za przytłaczającą lub zagmatwaną.
(na podstawie 42 opinii czytelników)
The Dream Songs
Kompletne Pieśni snów - hipnotyzujące, uwodzicielskie, mistrzowskie - tak ekscytujące do czytania teraz, jak zawsze były Pieśni snów Johna Berrymana są prawdopodobnie najzabawniejszym, najsmutniejszym i najbardziej misternie wykonanym cyklem wierszy Amerykanina w XX wieku.
To także, mówiąc prościej, barwnie naszkicowane przygody wyjątkowego amerykańskiego antybohatera o imieniu Henry. Henry zakochuje się i odkochuje, jest w szpitalu i z niego wychodzi, śpiewa o radości i pożądaniu, a także o sprzeczności ze światem.
Jest pożądliwy i przygnębiony. I podczas gdy Henry załamuje się, pęka i ponownie składa się w całość, Berryman robi to samo z językiem angielskim, tworząc elektryczne wersety, które wymykają się gramatyce, ale rozbrzmiewają intuicyjną prawdą: „gdyby miał sto lat”, rozpacza Henry w „Dream Song 29”, „i więcej, i płacze, bezsenny, przez cały ten czas / Henry nie mógłby się poprawić”. "Niniejszy tom zbiera zarówno 77 Pieśni Snów, za które Berryman otrzymał Nagrodę Pulitzera w 1965 roku, jak i ich kontynuację, His Toy, His Dream, His Rest, która została nagrodzona National Book Award i Bollingen Prize w 1969 roku.
The Dream Songs są dowcipne i dzikie, są opisem szaleństwa przesiąkniętym przenikliwą wnikliwością, mrugającą grą słów i chwilami czystego, strzelistego uniesienia. Jest to genialnie utrzymany i głęboko poruszający występ, który nie ma jeszcze - i może nigdy nie mieć - sobie równych.
