Sokrates i Arystofanes

Opinie czytelników

Książka przedstawia zniuansowaną eksplorację Arystofanesa i jego relacji z Sokratesem, kwestionując tradycyjne poglądy na temat obu postaci. Chociaż zapewnia kompleksowe spojrzenie na komedie Arystofanesa, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębszego wglądu w ewolucję myśli greckiej. Ogólnie rzecz biorąc, łączy on streszczenia sztuk z analizą filozoficzną, oferując zarówno cenne perspektywy, jak i pewne ograniczenia.

Szczegółowa psychoanaliza postaci Arystofanesa, wnikliwa eksploracja kontekstu kulturowego w Atenach, łatwy do odczytania tekst, dobrze zorganizowane podsumowanie wszystkich jedenastu sztuk i przedstawia unikalną perspektywę relacji między Arystofanesem a Sokratesem.

Początkowe stwierdzenia mogą wydawać się zbyt uproszczone, niektórzy czytelnicy uznają je za niewystarczające do głębszych spostrzeżeń filozoficznych, a dla tych, którzy szukają bardziej szczegółowej analizy, może to być zwykłe podsumowanie.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Socrates and Aristophanes

Zawartość książki:

W jednej ze swoich ostatnich książek, Sokrates i Arystofanes, Leo Strauss analizuje konfrontację między Sokratesem a Arystofanesem w komediach Arystofanesa. Patrząc na jedenaście sztuk, Strauss pokazuje, że ta konfrontacja jest zasadniczo konfrontacją między poezją a filozofią, a poezja wyłania się jako autonomiczna mądrość zdolna rywalizować z filozofią.

„Strauss daje nam imponujący dodatek do swojej życiowej pracy - odzyskanie Wielkiej Tradycji w filozofii politycznej. Problem zaproponowany w książce koncentruje się formalnie na Sokratesie. Jak to jest typowe dla Straussa, porusza on głębokie kwestie z wielką odwagą....

(Zajmuje się) problemem, który był nieodłącznym elementem zachodniego życia od czasu egzekucji (Sokratesa): napięciem między rozumem a religią.... W ten sposób dochodzimy do Arystofanesa, wielkiego poety komicznego, i jego ataku na Sokratesa w sztuce Chmury...

(Strauss) przekłada go na podstawowy problem relacji między poezją a filozofią i rozwiązuje go poprzez analizę funkcji komedii w życiu miasta”. --Stanley Parry, National Review.