Śmierć w Wenecji: Przypadki Gustava Von Aschenbacha

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną i przemyślaną analizę „Śmierci w Wenecji” Thomasa Manna, badając powiązania między powieścią, adaptacjami filmowymi i muzyką. Zagłębia się w tematy filozoficzne i wpływy takich postaci jak Schopenhauer i Nietzsche, jednocześnie badając niejednoznaczną seksualność bohaterów Manna. Jednak skomplikowany styl książki może być wyzwaniem, a niektórzy czytelnicy uważają, że nie skupia się ona wystarczająco na niektórych adaptacjach.

Pisanie jest doskonałe i skrupulatnie analityczne. Kitcher zapewnia szczegółową i przemyślaną eksplorację twórczości Manna i jej filozoficznych implikacji. Czytelnicy zainteresowani Mannem, Brittenem i Mahlerem uznają tę książkę za wciągającą i pouczającą. Skłania ona do głębokiej refleksji nad kwestiami egzystencjalnymi i skutecznie łączy różne formy wyrazu artystycznego.

Książka może być trudna do zrozumienia ze względu na wyrafinowane argumenty i zawiły styl. Niektórzy czytelnicy zauważyli rozczarowujący brak skupienia się na operowej wersji „Śmierci w Wenecji” Brittena. Pojawiły się skargi dotyczące niewystarczającej analizy kluczowych aspektów dotyczących Brittena i tendencji do mieszania rzeczywistych i fikcyjnych interpretacji, potencjalnie przyćmiewając integralność oryginalnych dzieł.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Deaths in Venice: The Cases of Gustav Von Aschenbach

Zawartość książki:

Opublikowana w 1913 roku Śmierć w Wenecji Thomasa Manna jest jedną z najczęściej czytanych powieści w każdym języku. W latach 70.

Benjamin Britten zaadaptował ją na operę, a Luchino Visconti przekształcił ją w odnoszący sukcesy film. Odczytując te dzieła z perspektywy filozoficznej, Philip Kitcher łączy trudną sytuację głównego bohatera powieści z najważniejszymi pytaniami zachodniej myśli. W opowiadaniu Manna pisarz Gustav von Aschenbach zostaje zauroczony przez dorastającego chłopca, widzianego po raz pierwszy na lido w Wenecji, w miejscu, w którym Aschenbach umiera.

Mann pracuje nad głównymi problemami dotyczącymi tego, jak żyć, eksplorowanymi z równą intensywnością przez jego niemieckich poprzedników, Schopenhauera i Nietzschego. Kitcher rozważa, w jaki sposób zabiegi Manna, Brittena i Viscontiego oświetlają napięcie między wartościami społecznymi i etycznymi a wrażliwością artysty na piękno.

Każde dzieło stawia pytanie, czy życie poświęcone poświęceniu się w pogoni za trwałymi osiągnięciami może być trwałe i czy załamanie dyscypliny podważa jego wartość. Aschenbach, nawiedzony perspektywą swojej śmierci, pomaga nam również zastanowić się nad tym, czy możliwe jest osiągnięcie czegokolwiek, mając pełną świadomość naszej skończoności i wiedząc, że nasze sukcesy są zawsze niepełne.