Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „Listening to Images” autorstwa Tiny Campt podkreślają jej dogłębną eksplorację wizualnych archiwów związanych z afrykańską diasporą, podkreślając znaczenie słuchania obrazów dla zrozumienia czarnej podmiotowości i oporu. Książka bada, w jaki sposób ciche i codzienne akty odmowy mogą zostać ujawnione poprzez archiwa fotograficzne, oferując wgląd w czarną przyszłość i podmiotowość. Recenzenci chwalą pisarstwo Campta i zdolność książki do prowokowania do myślenia o fotografii wernakularnej.
Zalety:⬤ Prowokująca do myślenia i wnikliwa eksploracja wernakularnych fotografii
⬤ mocny styl pisania Tiny Campt
⬤ dostarcza nowej wiedzy
⬤ pomaga czytelnikom zrozumieć czarną podmiotowość i opór
⬤ zachęca do głębszego zaangażowania się w archiwalne obrazy.
Wady:Niektórzy mogą uznać podejście teoretyczne za skomplikowane; skupienie się na cichych i codziennych czynnościach może wydawać się abstrakcyjne dla tych, którzy oczekują tradycyjnej analizy.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Listening to Images
Zawartość książki:
W "Listening to Images" Tina M. Campt bada sposób uważnego słuchania fotografii, angażując się w zagubione archiwa historycznie odrzuconych zdjęć czarnych podmiotów wykonanych w całej czarnej diasporze.
Angażując się w fotografie poprzez dźwięk, Campt spogląda poza to, co zwykle widzimy i dostraja swoje zmysły do innych częstotliwości afektywnych, poprzez które te fotografie są rejestrowane. Campt słyszy w tych zdjęciach - od etnograficznych fotografii afrykańskich kobiet z końca XIX wieku i zdjęć wykonanych w więzieniu w Kapsztadzie na początku XX wieku, po powojenne fotografie paszportowe w Birmingham w Anglii i zdjęcia z lat 60. przedstawiające Jeźdźców Wolności - cichą intensywność i codzienne praktyki odmowy.
Fotografie te, pierwotnie mające na celu dehumanizację, policję i ograniczenie swoich obiektów, oddają cicho brzęczące napięcie kolonializmu, niski szum oporu i subwersji oraz oczekiwanie i przedstawienie przyszłości, która jeszcze się nie wydarzyła. Angażując się w dyskursy ulotności, czarnej przyszłości i czarnej teorii feministycznej, Campt bierze te narzędzia kolonializmu i zmienia ich przeznaczenie, słysząc i dzieląc się momentami odmowy, zerwania i wyobraźni.
