Czarne spojrzenie: Artyści zmieniają nasze spojrzenie

Opinie czytelników

Książka Tiny M. Campt „A Black Gaze” jest wysoko ceniona za wnikliwą eksplorację różnic między patrzeniem na czarnoskórych ludzi a prawdziwym ich widzeniem. Książka została doceniona za swoją wartość edukacyjną, piękną prezentację i mocny komentarz na temat doświadczeń Czarnych w sztuce współczesnej. Wielu czytelników uznało ją za transformującą, poetycką i kluczowy dodatek do dyskusji na temat rasy i sztuki.

Książka jest pięknie zaprezentowana z niesamowitymi zdjęciami i doskonałym komentarzem. Jest bardzo czytelna, poetycka i edukacyjna, zapewniając głęboki wgląd we współczesną czarną sztukę i artystów. Czytelnicy uznali ją za transformującą, zmieniającą ich perspektywę na czarne doświadczenia i sztukę.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy za niepokojące, ponieważ konfrontują się z ukrytym rasizmem i surowymi realiami czarnych doświadczeń. Ponadto eksploracja złożonych tematów w książce może stanowić wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z takimi dyskusjami.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Black Gaze: Artists Changing How We See

Zawartość książki:

Analiza prac współczesnych czarnoskórych artystów, którzy demontują białe spojrzenie i domagają się, byśmy widzieli - a w szczególności widzieli czerń - na nowo.

W A Black Gaze Tina Campt bada współczesnych czarnoskórych artystów, którzy zmieniają naturę naszych interakcji z wizualnością poprzez tworzenie i kuratorowanie wyraźnie czarnego spojrzenia. Ich prace - od rozbrajająco intymnych portretów Deany Lawson po filmy Arthura Jafy ukazujące codzienne piękno i szorstkość czarnego doświadczenia, od filmów Khalila Josepha i fotografii Dawouda Beya po ucieleśnioną i multimedialną praktykę artystyczną Okwui Okpakwasili, Simone Leigh i Luke'a Willisa Thompsona - wymagają od widzów czegoś więcej niż tylko patrzenia.

Wywołuje trzewne reakcje na wizualizację prekarności Czarnych.

Campt pokazuje, że ten nowy sposób patrzenia przenosi widzów z biernej optyki patrzenia na aktywną walkę patrzenia z, poprzez i obok cierpienia - i radości - czarnego życia w teraźniejszości. Artyści, których prace bada Campt, kwestionują fundamentalną rozbieżność, która definiuje dominującą praktykę patrzenia: przekonanie, że czerń jest gdzie indziej (lub nigdzie) niż biel. Artyści ci tworzą obrazy, które płyną, które wskrzeszają i przewartościowują historyczne i współczesne archiwum życia Czarnych w radykalny sposób. Pisząc z rygorem i pasją, Campt opisuje kreatywność, pomysłowość, spryt i odwagę, które są modus operandi czarnego spojrzenia.