Ocena:
Książka Tiny M. Campt „A Black Gaze” bada różnicę między zwykłym patrzeniem na osoby czarnoskóre a prawdziwym ich widzeniem. Omawia ukryty rasizm w świecie sztuki i podkreśla doświadczenia współczesnych czarnoskórych artystów, zachęcając jednocześnie do głębszego zrozumienia ich sztuki. Recenzenci uważają, że książka jest wciągająca, edukacyjna i transformująca, doceniając jej poetycki charakter i spostrzeżenia autora.
Zalety:Bardzo czytelna, poetycka, wypełniona niesamowitymi zdjęciami i doskonałym komentarzem autora. Oferuje głęboki wgląd we współczesną sztukę afroamerykańską, rzuca wyzwanie widzom, aby przemyśleli swoje spojrzenie na życie Czarnych i jest opisywany jako potężny i bogaty w informacje.
Wady:Niektórym czytelnikom może być trudno w pełni zaangażować się w kontekst historyczny i implikacje dyskusji, zwłaszcza jeśli nie są zaznajomieni ze światem sztuki lub doświadczeniami Afroamerykanów.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
A Black Gaze: Artists Changing How We See
Tina Campt analizuje prace współczesnych czarnoskórych artystów, którzy demontują białe spojrzenie i domagają się, byśmy widzieli - a w szczególności widzieli czerń - na nowo.
W A Black Gaze Tina Campt bada współczesnych czarnoskórych artystów, którzy zmieniają naturę naszych interakcji z wizualnością poprzez tworzenie i kuratorowanie wyraźnie czarnego spojrzenia. Ich prace - od rozbrajająco intymnych portretów Deany Lawson po filmy Arthura Jafy ukazujące codzienne piękno i szorstkość czarnego doświadczenia, od filmów Kahlila Josepha i fotografii Dawouda Beya po ucieleśnioną i multimedialną praktykę artystyczną Okwui Okpokwasili, Simone Leigh i Luke'a Willisa Thompsona - wymagają od widzów czegoś więcej niż tylko patrzenia.
Wywołuje trzewne reakcje na wizualizację prekarności Czarnych. Campt pokazuje, że ten nowy sposób patrzenia przenosi widzów z pasywnej optyki patrzenia na aktywną walkę patrzenia z, poprzez i obok cierpienia - i radości - czarnego życia w teraźniejszości. Artyści, których prace bada Campt, kwestionują fundamentalną rozbieżność, która definiuje dominującą praktykę patrzenia: przekonanie, że czerń jest gdzie indziej (lub nigdzie) niż biel. Artyści ci tworzą obrazy, które płyną, które wskrzeszają i przewartościowują historyczne i współczesne archiwum życia Czarnych w radykalny sposób. Pisząc z rygorem i pasją, Campt opisuje kreatywność, pomysłowość, spryt i odwagę, które są modus operandi czarnego spojrzenia.
