Słuchanie obrazów

Opinie czytelników

Książka „Listening to Images” autorstwa Tiny Campt bada sposoby angażowania się i odzyskiwania fotograficznych archiwów afrykańskiej diaspory, koncentrując się na cichych i codziennych aktach odmowy pośród wywłaszczenia. Campt proponuje metodę „słuchania” obrazów w celu ujawnienia głębszych znaczeń i podmiotowości, opowiadając się za radykalnym archiwum wizualnym, które opiera się tradycyjnym narracjom i podkreśla czarną przyszłość.

Czytelnicy chwalili książkę za jej dogłębne spostrzeżenia, doskonały język i zdolność do prowokowania nowych sposobów myślenia o wernakularnych fotografiach. Została ona opisana jako ważna publikacja, która oferuje cenną wiedzę i unikalne spojrzenie na czarną tożsamość i historię.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać to podejście za sprzeczne z intuicją lub stanowiące wyzwanie, szczególnie jeśli nie są zaznajomieni z ramami teoretycznymi lub terminologią używaną przez autora. Ponadto skupienie się na cichych i codziennych momentach może nie spodobać się wszystkim odbiorcom poszukującym bardziej tradycyjnych narracji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Listening to Images

Zawartość książki:

W "Listening to Images" Tina M. Campt bada sposób uważnego słuchania fotografii, angażując się w zagubione archiwa historycznie odrzuconych zdjęć czarnych podmiotów wykonanych w całej czarnej diasporze.

Angażując się w fotografie poprzez dźwięk, Campt spogląda poza to, co zwykle widzimy i dostraja swoje zmysły do innych częstotliwości afektywnych, poprzez które te fotografie są rejestrowane. Campt słyszy w tych zdjęciach - od etnograficznych fotografii afrykańskich kobiet z końca XIX wieku i zdjęć wykonanych w więzieniu w Kapsztadzie na początku XX wieku, po powojenne zdjęcia paszportowe w Birmingham w Anglii i zdjęcia Jeźdźców Wolności z lat 60-tych - cichą intensywność i codzienne praktyki odmowy.

Fotografie te, pierwotnie mające na celu dehumanizację, policję i ograniczenie swoich obiektów, przekazują cicho brzęczące napięcie kolonializmu, niski szum oporu i subwersji oraz oczekiwanie i przedstawienie przyszłości, która jeszcze się nie wydarzyła. Angażując się w dyskursy ulotności, czarnej przyszłości i czarnej teorii feministycznej, Campt bierze te narzędzia kolonializmu i zmienia ich przeznaczenie, słysząc i dzieląc się momentami odmowy, zerwania i wyobraźni.