Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje tłumaczenia „Chin P'ing Mei” autorstwa Davida Toda Roya podkreślają jego wierność oryginalnemu chińskiemu tekstowi, wciągający styl i przejrzystość przekładu. Czytelnicy doceniają komentarz, rozwój postaci i humor, a także krytykują jakość oprawy i wybory tłumacza w zakresie modernizacji języka i moralnych punktów widzenia. Ogólnie rzecz biorąc, przekład został dobrze przyjęty, choć niektórzy recenzenci wyrażają obawy co do jego obsługi pewnych niuansów kulturowych.
Zalety:⬤ Wierne tłumaczenie, które oddaje istotę oryginalnego tekstu.
⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania, który czyni go przystępnym.
⬤ Zawiera dogłębne wprowadzenie i komentarze, które zapewniają świeże spojrzenie.
⬤ Dobrze rozwinięte postacie i interesująca fabuła, która oferuje wgląd w XVI-wieczne chińskie społeczeństwo.
⬤ Łatwa do czytania dla współczesnych odbiorców.
Wady:⬤ Słaba jakość oprawy prowadząca do wypadania stron.
⬤ Użycie transliteracji Wade Giles, które niektórzy uważają za mylące w porównaniu z bardziej nowoczesnymi systemami, takimi jak Pinyin.
⬤ Niektórzy recenzenci krytykują współczesne poglądy moralne tłumacza i użycie potocznego języka, uważając, że odrywa się to od oryginalnego zamiaru.
⬤ Książka może być zawiła i przytłaczająca ze względu na dużą liczbę znaków.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Plum in the Golden Vase Or, Chin P'Ing Mei, Volume One: The Gathering
Zawartość książki:
Pierwszy tom słynnego przekładu klasycznej chińskiej powieści.
Jest to pierwszy tom słynnego tłumaczenia Davida Roya jednej z najsłynniejszych i najważniejszych powieści w literaturze chińskiej. The Plum in the Golden Vase or, Chin P'ing Mei to anonimowe XVI-wieczne dzieło, które koncentruje się na życiu domowym Hsi-men Ch'inga, skorumpowanego, awansującego kupca z prowincjonalnego miasta, który utrzymuje harem sześciu żon i konkubin. Powieść, znana przede wszystkim ze swojego realizmu erotycznego, jest również kamieniem milowym w rozwoju narracyjnej formy sztuki - nie tylko z perspektywy specyficznie chińskiej, ale także w kontekście historyczno-światowym.
Z możliwym wyjątkiem Opowieści o Genji (1010) i Don Kichota (1615), nie ma wcześniejszego dzieła prozy fabularnej o równym wyrafinowaniu w literaturze światowej. Chociaż jego znaczenie w historii chińskiej narracji od dawna jest uznawane, techniczna wirtuozeria autora, która bardziej przypomina Dickensa z Bleak House, Joyce'a z Ulissesa lub Nabokova z Lolity niż cokolwiek z wcześniejszej chińskiej tradycji fikcji, nie została jeszcze odpowiednio doceniona. Dzieje się tak częściowo dlatego, że wszystkie istniejące europejskie tłumaczenia są albo skrócone, albo oparte na gorszej wersji tekstu. Niniejsze tłumaczenie i jego adnotacje mają na celu wierne przedstawienie i wyjaśnienie wszystkich retorycznych cech oryginału w jego najbardziej autentycznej formie, a tym samym umożliwienie zachodniemu czytelnikowi docenienia tego chińskiego arcydzieła w jego prawdziwej wartości.
